"Ericေရ...JuYeonျပန္မလာေသးဘူးလား"

"အင္းHyung...ဒီေန႕လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ညစာစားပြဲရွိလို႔နည္းနည္းေနာက္က်မယ္တဲ့"

"​ေအာ္..Ericအိပ္ခ်င္ေနၿပီလား"

"အင္း"

"ဒါဆိုလာေလHyung BoMinေလးနဲ႕အတူေခ်ာ့သိပ္ေပးမယ္"

"Ok"

အရင္ကဆိုညလုံးေပါက္ဂိမ္းေဆာ့တတ္သည့္EricေလးကJaeHyunရဲ႕ဆုံးမမႈေၾကာင့္9နာရီေက်ာ္ဆိုအိပ္တတ္သည္။

BoMinေလးနဲ႕အတူေခ်ာ့သိပ္ၿပီးသြားေတာ့JaeHyunလည္းေအာက္ထပ္ဆင္းလာကာJuYeonကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။

10နာရီေက်ာ္တဲ့အထိျပန္မလာေသးတာမို႔JaeHyunစိုးရိမ္သြားသည္။ဖုန္းဆက္ျပန္ေတာ့လည္းလူႀကီးမင္းနဲ႕ပဲတိုးေနသျဖင့္ပို၍စိတ္ပူလာရသည္။

တစ္ေအာင့္ၾကာေတာ့ၿခံထဲကားသံၾကားသျဖင့္ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့JuYeon။ကားကေတာ့သူကိုယ္တိုင္ေမာင္းလာျခင္းမဟုတ္။သူ႕လူေတြထဲကတစ္ေယာက္ေမာင္းလာျခင္းျဖစ္သည္။

ကးေပၚကဆင္းလာေတာ့ယိုင္တိယိုင္တိုင္နဲ႕မူးလာသည္ထင္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေသာက္လာသည္မသိ။EricေျပာပုံအရဆိုJuYeonကေသာက္နိုင္သည့္သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။

ဒါေၾကာင့္လမ္းကိုေတာ့သူေလွ်ာက္နိုင္ေသးသည္။JaeHyunလည္းJuYeonနားကိုအျမန္သြားလိုက္ၿပီးတြဲကူလိုက္သည္။

"JaeHyunလား"

"အင္း"

"မအိပ္ေသးဘူးလား"

"ဟင့္အင္းJuYeonကိုေစာင့္ေနတာ"

တြဲကူေပးရင္းနဲ႕ပဲအိမ္ထဲကိုေရာက္လာသည္။ဒါေပမဲ့သူေလွကားကိုဘယ္လိုတက္ရမလဲ။JuYeonရဲ႕ကိုယ္ကိုတြဲၿပီးေလွကားကိုတက္ဖို႔ဆိုတာမျဖစ္နိုင္။

ဒါေပမဲ့လည္းJaeHyunအားတင္းၿပီးတြဲလိုက္ေသာ္လည္းJuYeonကိုမနိုင္သည္မို႔သူပစ္လဲသြားေတာ့သည္။ေျမျပင္ကိုက်ၿပီဟုထင္ထားေသာ္လည္းေသခ်ာၾကည့္ေတာ့JuYeonကသူ႕ခါးကိုလွမ္းဖက္ထားသည့္အတြက္ေျမျပင္ေပၚကိုမျပဳတ္က်။

"မနိုင္ဘဲနဲ႕မသယ္ပါနဲ႕JaeHyunတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

JuYeonၾကည့္ရတာေစာနကေလာက္ေတာင္မမူးေတာ့သလိုျဖစ္ေနသည္မို႔JaeHyunေမးလိုက္သည္။

"JuYeonမမူးဘူးလား"

"ဟက္....ႏွစ္ပုလင္းေလာက္ေတာင္ကြၽန္ေတာ္ကအေပ်ာ့ပါ"

ရယ္​ေတာင္ရယ္ေနနိုင္ေသးတယ္ဆိုေတာ့တစ္ကယ္မမူးဘူးဘဲဟုJaeHyunေတြးလိုက္သည္။ဒါဆိုဘာလဲေစာနကမူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေပါ့။သူ႕မွာေတာ့ၿခံထဲကေနအိမ္ထဲအထိမနည္းသယ္လာခဲ့ရတာကို။

JaeHyun JuYeonဆီကေန႐ုန္းလိုက္ၿပီး

"ဒါဆိုလည္းကိုယ့္ဟာကိုယ္သြားေတာ့"

အနည္းငယ္စိတ္ဆိုးေနမွန္းJuYeonသိေတာ့သူထပ္ၿပီးစခ်င္လာတာနဲ႕႐ုတ္တစ္ရက္ႀကီးေလွကားေပၚကိုတက္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့JaeHyunကိုလက္ကေနဆြဲၿပီးခါးေလးကေနအသာမခ်ီလိုက္သည္။

"JuYeon...ဘာလုပ္တာလဲ...ျပန္ခ်ေပး"

"တစ္ကယ္လႊတ္ခ်လိဳက္ရမွာလား"

ေျပာၿပီးအနည္းငယ္ေဆာင့္ခ်လိဳက္ေတာ့ျပဳတ္က်သြားမွာစိုးတာနဲ႕JuYeonရဲ႕ခါးေပၚကိုသူ႕ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကခ်ိတ္မိသြားသည္။လက္မ်ားကလည္းJuYeonရဲ႕လည္တိုင္ေပၚမွာေနရာယူလ်က္။

"ျပန္ခ်ေပးဆိုလို႔ခ်ေတာ့မလို႔ဟာကိုပိုၿပီးေတာင္ဖက္လာတယ္ေပါ့"

"အသာေလးျပန္ခ်ေပးဖို႔ေျပာတာေလေဆာင့္ခ်ခိဳင္းတာမွမဟုတ္တာကို"

"အင္းပါဒါေပမဲ့ခုေတာ့ဒီအတိုင္းေလးအေပၚတက္ရေအာင္"

JaeHyunတစ္ကယ္နားမလည္နိုင္ေတာ့ပါ။ဒီေန႕မွJuYeonကတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသလိုပင္ဟုသူေတြးမိသည္။

သူ႕အခန္းထဲေရာက္သည္အထိJaeHyunကိုမခ်ေပးေသး။

"ဟို...JuYeon..ခ်ေပးေတာ့ေလအခန္းထဲေရာက္ေနၿပီကို"

ေျပာၿပီးေတာ့မွပဲJaeHyunကိုအသာေလးခ်ေပးေတာ့သည္။

"ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္အခန္းထဲျပန္ေတာ့မယ္"

​အျမန္ထြက္သြားလိုက္တာမို႔သူ႕မွာတားခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္။အဲ့ေတာ့JuYeonလည္းေရခ်ိဳးဖို႔သာျပင္ေတာ့သည္။

JaeHyunအခန္းထဲကထြက္လာေတာ့သူ႕ရဲ႕ပုံမွန္မျဖစ္ေနေသးတဲ့စိတ္ကိုအျမန္ထိန္းေစနိုင္ရန္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းကာေရသြားေသာက္မိသည္။

JuYeonသူ႕ကိုခ်ီၿပီးအေပၚတက္ေတာ့သူ႕ရဲ႕ႏွလုံးသားမွာဆိုင္းတီးသည့္ႏွယ္တစ္ဒုန္းဒုန္းျဖစ္ေနသည္။ဒါေၾကာင့္အဆုတ္ကပါပုံမွန္အလုပ္မလုပ္ေတာ့သည္ထင္။အသက္ရႈေတြပါမွားလာရေတာ့သည္။

မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကထြက္လာေတာ့ဧည့္ခန္းထဲကစားပြဲေပၚမွာေတြ႕လိုက္ရတဲ့JuYeonရဲ႕လက္ဆြဲအိတ္။သူJuYeonကိုတြဲလာေပးတုန္းကမနိုင္ေတာ့အိတ္ကိုစားပြဲေပၚတင္ထားခဲ့မိတာပဲ။

JaeHyun's pov - ဟူး.....သူ႕အခန္းထဲကိုထပ္သြားရဦးမွာပါလား

JaeHyunလည္းအိတ္ကိုယူၿပီးJuYeonအခန္းတံခါးကိုေခါက္လိုက္သည္။ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ေလာက္ေခါက္ေပမဲ့လာမဖြင့္တာေၾကာင့္JaeHyunလည္းသူ႕ဟာသူပဲဖြင့္ၿပီးဝင္သြားလိုက္သည္။

အခန္းေရာက္ေတာ့JuYeonကိုမေတြ႕။ေရခ်ိဳးေနသည္ထင္။ဒါေၾကာင့္JaeHyunလည္းအျမန္ထြက္ရၿပီးေရာဟုေတြးကာအိတ္ကိုစားပြဲေပၚတင္ၿပီးအျမန္ထြက္လာလိုက္သည္။

Time skip.....

မနက္ေရာက္ေတာ့ထုံးစံအတိုင္းEricနဲ႕BoMinေလးကိုမနက္စာေကြၽးေနတာေပါ့။ပိတ္ရက္လည္းျဖစ္ေတာ့အလုပ္လည္းသြားစရာမလို။ဒါေပမဲ့ခုခ်ိန္ထိJuYeonကထမလာေသးေခ်။မေန႕ညကေသာက္တာမ်ားသြားလို႔ထင္ပါရဲ႕။

မနက္စာစားၿပီးသြားေတာ့BoMinေလးအေရာင္ျခယ္တာကိုကူေပးေနသည္။Ericကေတာ့ဂိမ္းေဆာ့ေနသည္။

"Appa..Daddyမနိုးေသးဘူးလား"

"အင္းမနိုးေသးဘူးBoMinေလးရဲ႕"

"ဟင္Hyungကဒီအခ်ိန္ထိတစ္ခါမွမအိပ္ဖူးပါဘူး။ၾကည့္ရတာမေန႕ညကမ်ားသြားတယ္ထင္တယ္"

"အင္းဟုတ္ေလာက္မယ္"

"Appa Daddyကိုသြားနိုးလိုက္ပါလား"

"ဟုတ္တယ္Hyungသြားနိုးလိုက္ပါလားကြၽန္ေတာ္တို႔သြားရင္ထမွာမဟုတ္ဘူး"

"အင္း...ဒါဆိုBoMinေလးဒါေလးဆက္ျခယ္ေနလိုက္ဦးေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

JaeHyunလည္းJuYeonအခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့တံခါးေခါက္လိုက္သည္။ဒါေပမဲ့မဖြင့္ေပးသျဖင့္သူလည္းဒီအတိုင္းပဲဖြင့္ကာဝင္လိုက္သည္။

JuYeonကေတာ့အိပ္ယာေပၚမွာခုထက္ထိအိပ္ေနစဲ။JaeHyunလည္းကုတင္ေဘးကိုသြားလိုက္ၿပီးJuYeonကိုလႈပ္နိုးလိုက္သည္။

"JuYeon...JuYeon....ထေတာ့"

ဒါလည္းJuYeonကတုပ္တုပ္ေတာင္မလႈပ္။JuYeonရဲ႕လက္ေမာင္းကိုအသာေလးပုတ္လိုက္ေတာ့လည္းမထေသး။

အဲ့ေတာ့JaeHyunလည္းစိတ္မရွည္တာနဲ႕ဆက္မနိုးေတာ့ဘဲထသြားမယ္အလုပ္႐ုတ္တစ္ရက္လက္ကိုေဆာင့္ဆြဲခံလိုက္ရသည္။

အမွန္ကJuYeonကJaeHyunအခန္းထဲကိုဝင္လာကတည္းကနိုးေနၿပီးသားပါ။သူရဲ႕Jaeေလးဘယ္လိုႏွိုးမလဲဆိုတာသိခ်င္၍အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

JuYeonတို႔မနက္ခင္းမွာေတာင္ဘယ္လိုေတာင္အားရွိေနသည္မသိ။JaeHyunကိုတစ္ခ်က္ပဲဆြဲလိုက္တာဟိုကသူ႕ရင္ခြင္ထဲကိုေအာ္တိုက်လာသည္။JaeHyunကေတာ့႐ုတ္တစ္ရက္ျဖစ္သြားသည္မို႔လန့္သြားသည္။

ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာမွာေတာ့JuYeonဘယ္လႊတ္ေပးေတာ့မလဲ။လက္ႏွစ္ဖက္လုံးနဲ႕ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးကိုမထနိုင္ေစရန္ဖက္ထားလိုက္သည္။အခြင့္အေရးဆိုတာႏွစ္ခါမွမလာတတ္တာ။

"JuYeon...နိုးေနၿပီဆိုလည္းထေလၿပီးေတာ့လႊတ္ဦး"

"မလႊတ္ေပးပါဘူး"

"ထလို႔...ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနၿပီလဲ"

"မထခ်င္ေသးဘူးကြာ"

"အဲ့တာဆိုလည္းလႊတ္ေပး"

JaeHyunကရင္ခြင္ထဲေနအတင္း႐ုန္းကာထေနေတာ့JuYeonပိုလို႔ပင္တိုးကာဖက္လိုက္သည္။

"Lee JuYeon မစနဲ႕ေတာ့"

JaeHyun...JuYeonရင္ခြင္ထဲမွထခ်င္လြန္း၍ေတာ့မဟုတ္။နီးကပ္ေနသျဖင့္သူ႕ရင္ခုန္သံၾကားသြားမွာစိုး၍သာအတင္း႐ုန္းကာထေနျခင္းျဖစ္သည္။

"Jae..."

႐ုတ္တစ္ရက္ႀကီးသူ႕နာမည္ကိုအဖ်ားဆြတ္ၿပီးေခၚလိုက္တဲ့JuYeonေၾကာင့္JaeHyunၾကက္သီးမ်ားထသြားသည္။

ၿပီးေတာ့ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့မ်က္ႏွာႏွစ္ခုနီးကပ္သြားေလသည္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္နီးကပ္ေနသလဲဆိုရင္JuYeonအသက္ရႈထုတ္လိုက္တဲ့ေလေတာင္JaeHyunပါးေပၚကိုေရာက္လာသည္အထိနီးကပ္သြားသည္။

JuYeonကေတာ့သူ႕ရဲ႕Jaeမ်က္ႏွာေလးကိုအေသးစိတ္လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ပုလဲလုံးေလးပမာေတာက္ပေနတဲ့မ်က္ဝန္း...ခြၽန္ခြၽန္သြယ္သြယ္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ႏွာတံ...စိုစြတ္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလး...ေျပျပစ္ေနတဲ့ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္။

JuYeon's pov - Jaeရယ္ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုေတာင္ဆြဲေဆာင္ေနတာလဲကြာ

"Ju...JuYeon"

JaeHyunေခၚသံေသးေသးေလးၾကားမွJuYeonေငးေနရာမွသတိျပန္ဝင္လာသည္။အဲ့​ေတာ့မွႏွစ္ေယာက္သားထလိုက္ၾကၿပီးJaeHyunကေတာ့ရွက္ေနသည္ထင္ပါးေလးႏွစ္ဖက္မွာရဲလို႔။

JuYeonသူ႕ေဘးမွာပါးေလးေတြရဲၿပီးရွက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာဘယ္လိုမွစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့တာနဲ႕ပါးေလးကိုသူ႕ႏွာေခါင္းနစ္ဝင္သြားသည္အထိနမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။

႐ုတ္တစ္ရက္ႀကီးအနမ္းခံလိုက္ရေတာ့JaeHyunမွာၾကက္ေသ​သည့္ႏွယ္ျဖစ္သြားသည္။JuYeonကေတာ့နမ္းၿပီးသူမဟုတ္သည့္အတိုင္းထသြားကာေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။

JaeHyunကေတာ့ကုတင္ေပၚေလးမွာထိုင္ရက္သားေၾကာင္ေနမိတုန္း။

JaeHyun's pov - ေနပါဦး..အခုငါ့ပါးကိုသူနမ္းလိုက္တာလား....ငါ့ကိုနမ္းလိုက္တာ

JaeHyunထိုင္ၿပီးေၾကာင္ေနမိသည္မွာJuYeonမ်က္ႏွာသစ္ၿပီးျပန္ထြက္လာတဲ့အထိပင္။

"Jae ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ"

JuYeonဆီကေခၚသံၾကားေတာ့မွလွည့္ၾကည့္မိေတာ့JuYeonအဝတ္လဲမလို႔ထင္ပါရဲ႕။shirtကိုခြၽတ္ေနသည္။

"JuYeonဘာလုပ္တာလဲ"

"အဝတ္အစားလဲမလို႔ေလဘာလဲထိုင္ၾကည့္မလို႔လား"

ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႕စေနတဲ့JuYeonေၾကာင့္JaeHyunရွက္ကာ

"ၾကည့္....ၾကည့္...ၾကည့္စရာလားသြားၿပီ"

ဟုဆိုကာထြက္ေျပးသြားေလသည္။

JuYeon's pov - ရွက္သြားတာေလးကလည္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ

JuYeonသူ႕ကိုယ္သူလည္းမသိေတာ့ေခ်။မဖြင့္ေျပာရေသးေပမဲ့ဒီလိုေတြလုပ္မိေနတာမွန္ရဲ႕လားဟူေသာအေတြးေလးေတာ့ဝင္မိသည္။မဟုတ္ရင္CEO Lee JuYeonကေကာင္​ေလးတစ္ေယာက္ကိုအိမ္ေခၚထားၿပီးအနိုင္က်င့္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့သတင္းေတြထြက္လာမွျဖင့္။

အဲ့ေတာ့JuYeonေတြးမိလိုက္သည္က

"ငါJaeကိုဖြင့္ေျပာဖို႔လိုၿပီ"

____________________________________

ႀကိဳက္ေတာ့မယ္ေနာ္😁

ခုတစ္ေလာနိုင္ငံေရးေတြကလည္းမတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနေတာ့အားလုံးသတိထားၾကပါလို႔။အနိုင္ရေတာ့မွာမလို႔အားတင္းထားၾကပါ။ကိုယ့္IDOL ေတြကိုအျပည့္အဝလြတ္လြတ္လပ္လပ္stanနိုင္မဲ့ေန႕ေရာက္လာေတာ့မွာပါ။

မအလ ေတြလက္ကျမင္းလို႔ဟိုေန႕ကMV streamေနတုန္းမီးပ်က္သြားလို႔ပါ😄

အဲ့ေတာ့အားလုံးFighting💪

Thanks for reading🌸