မနက္မိုးလင္းေတာ့JuYeonကအရင္နိုးထလာခဲ့သည္။နိုးနိုးခ်င္းျမင္လိုက္ရသည့္သူကသူ႕ရဲ႕ႏွစ္ေယာက္မရွိခ်စ္ရတဲ့Jaeရဲ႕မ်က္ႏွာေလး။

တစ္ေန႕တာရဲ႕အစမွာခ်စ္ရတဲ့သူမ်က္ႏွာကိုျမင္လိုက္ရျခင္းဟာအားေဆးတစ္ခြက္လိုပင္အစြမ္းထက္လွသည္။

အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေလးကအစခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေတာ့JuYeonဘယ္ေနနိုင္ေတာ့မလဲ။ပါးေလးကိုသြားနမ္းမိေတာ့ဟိုကနိုးလာရဲ႕။

"Morning Jae"

"အင္း....Morningေမာင္"

အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံေလးနဲ႕သူ႕ကိုေမာနင္းေျပာလာတာေလးကလည္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနျပန္သည္။

"ေမာင္အေစာႀကီးနိုးေနတာလား"

"ဟင့္အင္းခုနေလးကမွပါ"

"ေအာ္...အခုဘယ္ႏွနာရီထိုးၿပီလဲ"

"7နာရီထိုးေလာက္ၿပီထင္တယ္"

"ဟုတ္လားအဲ့တာဆိုထမယ္ေလဒီေန႕အလုပ္သြားရမွာကိုBoMinေလးကိုလည္းမူႀကိဳပို႔ရဦးမယ္"

"အင္းပါဒါနဲ႕Jae....အလုပ္မလုပ္ပါေတာ့နဲ႕လား"

"ဘာလို႔လဲေမာင္ရဲ႕"

"ေမာင္တစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာကိုဘာလုပ္ဖို႔အလုပ္လုပ္ေနမွာတုန္း"

"ေမာင္ေတာင္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ဟာကိုJaeကဒီအတိုင္းထိုင္ေနလို႔မွမေကာင္းတာ"

"Jaeကဒီအတိုင္းလည္းထိုင္မေနပါဘူးအိမ္မွာပဲေနၿပီးအိမ္အလုပ္ေလးေတြေလာက္ပဲလုပ္ေပါ့Jaeကိုအျပင္မွာဆိုေမာင္စိတ္မခ်ဘဴး"

"အင္းပါဒါဆိုလည္းဒီလကုန္အထိေတာ့SangYeon Hyungက္ုကူလိုက္ဦးမယ္ေလ"

"ဟုတ္ပါၿပီ"
.................

မနက္စာစားေတာ့.....

"ဒီေန႕Appaေကာ Daddyေကာမူႀကိဳလိုက္ပို႔ေပးရမွာေနာ္ၿပီးေတာ့ေက်ာင္းဆင္းရင္လည္းအ႐ုပ္လိုက္ဝယ္ေပးရမွာေနာ္"

"အင္းပါသားေလးရဲ႕Daddyမေမ့ပါဘူး"

ဒီလိုနဲ႕ကတိအတိုင္းေက်ာင္းကိုႏွစ္ေယာက္လုံးကလိုက္ပို႔ေပးၿပီးJaeHyunအလုပ္ကိုလည္းJuYeonကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ေပးသည္။

ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့JaeHyunကိုအရင္ဝင္ႀကိဳလိုက္ၿပီးမွBoMinေလးကိုသြားႀကိဳလိုက္သည္။

Ericလည္းပါလာသည္။BoMinကိုအ႐ုပ္ဝယ္ေပးမယ္ဆိုတာသိေတာ့သူ႕လည္းဝယ္ေပးပါလိူ႕ပူဆာေနသည့္အတြက္JuYeonကိုယ္တိုင္ေခၚလာျခင္းျဖစ္သည္။

BoMinေလးတို႔ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့JuYeonဆီကိုအလုပ္မွဖုန္းဝင္လာသည္။

"ေမာင္ဖုန္းခနေျပာလိုက္ဦးမယ္Jaeသြားႀကိဳလိုက္ေနာ္"

"အင္း"

JaeHyunေက်ာင္းေရွ႕ကိုသြားေတာ့BoMinေလးကိုေတြ႕သည္။ဒါေပမဲ့အရင္လိုသူ႕ကိုျမင္တာနဲ႕ေျပးၿပီးလာဖက္တာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။ထိုင္ၿပီးငိုေနေလသည္။ၿပီးေတာ့ေဘးမွာလည္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုလက္ဆြဲထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကိုလည္းေတြ႕လိုက္ရသည္။

JaeHyunစိတ္ပူသည္ႏွင့္သြားလိုက္ေတာ့BoMinေလးကသူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္ရွာသည္။ၿပီးေတာ့ငိုသံေလးႏွင့္

"Appa"

"သားေလးဘာျဖစ္လို႔လဲဘာလို႔ငိုေနတာလဲAppaကိုေျပာပါဦး"

ထိုစဥ္BoMinေလးမွမေျဖခင္ေဘးကရပ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးမွ

"ဒီမွာ....BoMinရဲ႕Appaမလား"

"ဟုတ္ပါတယ္"

"ဒါဆိုတစ္ခါတည္းေျပာလိုက္မယ္ဒီေန႕ရွင့္သားကကြၽန္မသားကိုရိုက္လိုက္တယ္"

"ဗ်ာ..."

JaeHyunအံ့ၾသသြားသည္။တစ္ခါမွတစ္ျခားကေလးေတြနဲ႕ရန္ေတာင္မျဖစ္ဖူးတဲ့ကေလးကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးရိုက္ရဲမွာလဲ။

"ဟုတ္တယ္ဒီမွာကြၽန္မသားကိုထိလို႔ကေတာ့ကြၽန္မၿငိမ္ခံေနမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္"

ထိုမိန္းမမွာလည္းတစ္ကယ့္ကိုေဒါသထြက္ေနသည္ျဖစ္တာေၾကာင့္JaeHyunေတာင္းပန္ရန္စလိုက္သည္။ဒါေပမဲ့သူ႕သားကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ကေလးကဘာမွျဖစ္သည့္ပုံေတာင္မေပၚ။ထိုစဥ္BoMinေလးမွ

"Appaသူကသားကိုအရင္ရန္လာလုပ္တာသားသားကိုေခၚတာမိဘမဲ့တဲ့တစ္ခန္းလုံးကလူေတြေခၚေအာင္လည္းသူေျပာတာRoWooပဲမေျပာတာ"

ထိုအခါJaeHyunေဒါသထြက္သြားေလသည္။

"စကားနဲ႕ေျပာတာကဘာျဖစ္သြားမွာမလို႔လဲအဲ့တာကိုရိုက္စရာလား"

"ဒီကအစ္မရဲ႕သားကအရင္မွားတာလို႔ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္"

"ဘာေျပာတယ္"

"အစ္မကေလးတစ္ေယာက္ကိုမိဘမဲ့လို႔ေခၚခိုင္းရေလာက္တဲ့အထိမသြန္သင္ဘူးလား"

"ရွင္ေျပာတာလြန္သြားၿပီေနာ္"

"အစ္မသားရဲ႕စကားကပိုလြန္တာေပါ့"

"အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္းေျပာတာေလဘာမွားေနလို႔လဲဒီေကာင္ေလးကတစ္ကယ္မိဘမဲ့ပဲဟာကို"

"ခင္ဗ်ားဘာစကားေျပာလိုက္တာလဲ!!!"

႐ုတ္တစ္ရက္ထြက္လာသည့္အသံပိုင္ရွင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့JuYeon။ေနာက္ကEricလည္းပါလာသည္။

ထိုမိန္းမကJuYeonမပါလားဘူးထင္ကာJaeHyunကိုထင္တိုင္းႀကဲေနျခင္းျဖစ္သည္။အခုJuYeonပါလာမွန္းလည္းသိေရာမ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။

"ခင္ဗ်ားပါးစပ္ကထပ္ၿပီးကြၽန္ေတာ့္သားကိုအဲ့လိုစကားမ်ိဳးေျပာၾကည့္....တစ္သက္လုံးပါးစပ္ေပါက္ပိတ္သြားခ်င္လား"

"အဲ့..အဲ့...အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး"

"ခင္ဗ်ားေျပာေနတာေတြကြၽန္ေတာ္ၾကားတယ္ခင္ဗ်ားသားကဘာျဖစ္သြားလို႔လဲေသြးထြက္သံယိုျဖစ္သြားလို႔လား။ေဆး႐ုံတင္ေပးရမလား"

"မ..မဟုတ္ပါဘူး"

ထိုစဥ္ေက်ာင္းေရွ႕သို႔ေက်ာင္းအုပ္ကိုယ္တိုင္ကပါေရာက္ခ်လာေလသည္။

"ဒီကCEO Leeတို႔အထဲမွာထိုင္ၿပီးေအးေဆးေျပာၾကပါလားရွင့္"

"မလိုဘူး....ဒီမွာကြၽန္ေတာ္ကခင္ဗ်ားတို႔ကိုယုံလို႔ဒီေက်ာင္းမွာကြၽန္ေတာ့္သားကိုထားတာေနာ္...ယုံၾကည္မႈပ်က္ရေအာင္မလုပ္နဲ႕"

"ဟုတ္ကဲ့ပါေနာက္တစ္ခါဒီလိုထပ္မျဖစ္ေစရပါဘူး"

JuYeonလည္းေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီးJaeHyunတို႔ကိုေခၚကာကားဆီလာလိုက္သည္။ေစာနကJaeHyunကိုအသံေကာင္းဟစ္ခဲ့တဲ့မိန္းမကေတာ့တုပ္တုပ္ေတာင္မလႈပ္ရဲ။

ဘယ္သူမလို႔လဲ။Lee JuYeonမလား။လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးလိုက္တာနဲ႕သူ႕အသက္ကိုယူနိုင္သည္အထိပါဝါရွိသူမလို႔သူဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

ကားထဲေရာက္ေတာ့BoMinေလးမွငိုသံေလးျဖင့္

"Appaနဲ႕Daddyသားသားေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္သားသားတစ္မင္ရိုက္လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူးသူကသားသားကိုမိဘမဲ့လို႔ေခၚလို႔သားသားမွာOmmaမရွိဘူးဆိုတာလည္းေျပာလို႔သားသားရိုက္လိုက္မိတာပါ"

အခုလိုမ်ိဳးငါးႏွစ္ကေလးေလးကသူမမွားတဲ့ကိစၥအတြက္နဲ႕JuYeonနဲ႕JaeHyunဆူမွာကိုေၾကာက္ၿပီးေတာင္းပန္ေနရွာသတဲ့။

ထိုအခါJaeHyunမွ

"မဟုတ္တာBoMinေလးကလည္းသားသားေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူးသားသားဘာအမွားမွမလုပ္ခဲ့တာ"

"ဒါေပမဲ့သားသားသူ႕ကိုရိုက္လိုက္မိတယ္ေလ"

"သူဘာမွမျဖစ္သြားတာအဲ့ေတာ့သားသားမွာအျပစ္မရွိဘူးေနာ္ၿပီးေတာ့သားသားမွာAppaနဲ႕Daddyလည္းရွိတယ္ဦးဦးEricလည္းရွိတယ္ဆိုတာမေမ့နဲ႕ေနာ္ဒါေပမဲ့ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ေတာ့အဲ့လိုတစ္ျခားသူကိုမရိုက္ရဘူးေနာ္"

ထိုအခါမွေခါင္းၿငိမ့္ျပလာတဲ့BoMinေလး။

"ဒါဆိုAppaကိုၿပဳံးျပပါဦး"

အဲ့ေတာ့မွသူ႕ကိုသြားေလးၿဖီးၿပီးၿပဳံးျပေနတဲ့BoMinေလးကိုJaeHyunတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ဘာအျပစ္မွမရွိတဲ့ကေလးကိုစိတ္ဒဏ္ရာမေပးခ်င္ဘူးေလ။

BoMinေလးကိုေခ်ာ့ေနေသာJaeHyunကိုၾကည့္ၿပီးပီတိျဖစ္ရသူမ်ားမွာJuYeonနဲ႕Ericပင္။
ဒီလိုနဲ႕အ႐ုပ္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့BoMinနဲ႕Ericကအရင္ေျပးၿပီးဝင္သြားေလရဲ႕။

အ႐ုပ္ဆိုင္ထဲမွာလည္းအ႐ုပ္ကိုဆိုဒ္စုံအေရာင္စုံအမ်ိဳးအစားစုံတဲ့အ႐ုပ္ေတြကိုအစီအရီတင္ထားသည္။JuYeonဝင္လာတာလည္းျမင္ေရာဝန္ထမ္းေတြအကုန္လုံးကဦးၫႊတ္ကာႀကိဳဆိုၾကသည္။

BoMinေလးနဲ႕Ericကသူတို႔စိတ္ႀကိဳက္အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္စီေ႐ြးေနၾကတုန္းJuYeonနဲ႕JaeHyunကေစာင့္ေပးေနၾကသည္။

"ေမာင္...ေတာ္ပါေသးရဲ႕ေနာ္BoMinေလးအငိုတိတ္သြားလို႔"

"အင္းေမာင္လည္းေတြးေနတာ"

"ဒါနဲ႕ဒီဆိုင္ကအ႐ုပ္ေတြေတာ္ေတာ္စုံတာပဲေနာ္။ညက်ရင္ဖက္အိပ္ဖို႔တစ္႐ုပ္ေလာက္ဝယ္ရင္ေကာင္းမလား"

"ဘာလုပ္ဖို႔ဝယ္ေနမွာလဲJaeရဲ႕ဖက္အိပ္စရာေမာင္တစ္​ေယာက္လုံးရွိေနတာကို"

JuYeonေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္JaeHyunေလးခမ်ာမ်က္ႏွာေလးကခ်က္ခ်င္းပန္းေရာင္သန္းလာေတာ့သည္။မနီးမေဝးမွာရွိတဲ့ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးကလည္းၾကားသြားသည္ထင္။ၿပဳံးစိစိႏွင့္။

တစ္ေအာင့္ၾကာေတာ့အ႐ုပ္ေ႐ြးျခင္းလုပ္ငန္းၿပီးဆုံးသြားသျဖင့္ေ႐ြးလာတဲ့အ႐ုပ္ေတြကိုဝယ္ေပးၿပီးအိမ္ကိုသာျပန္လာလိုက္ၾကသည္။အစကေတာ့အိမ္ကိုတန္းျပန္မယ္စီစဥ္ထားေပမဲ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ကဗိုက္ဆာတယ္ဟုပူဆာေသာေၾကာင့္အခုစားေသာက္ဆိုင္ကိုေမာင္းရေလေတာ့သည္။

Time skip......

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ကဝယ္လာတဲ့အ႐ုပ္အသစ္ေတြနဲ႕ေဆာ့​ေနၾကသည္။JaeHyunကေတာ့ၿခံထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။JuYeonကေတာ့မၿပီးေသးတဲ့အလုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလက္စသတ္ေနသည္။

ၿခံထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရတာဟာဘာနဲ႕မတူေအာင္ခံစားခ်က္ေကာင္းလြန္းသည္ဟုJaeHyunထင္မိသည္။ေလေျပေလးတိုက္လိုက္တိုင္းခံစားမိတဲ့ေအးျမမႈဟာလည္းလူကိုလန္းဆန္းသြားေစသည္။

JaeHyunအိမ္ထဲကိုမဝင္ေသးဘဲပန္းၿခံေလးထဲမၾကာေသးခင္ကမွလုပ္ထားတဲ့ထိုင္ခုံတန္းေလးေပၚမွာထိုင္လိုက္သည္။ခနၾကာေတာ့JuYeonပါေရာက္လာသည္။

"Jaeအိမ္ထဲမဝင္ေသးဘူးလား"

"ဟင့္အင္းမဝင္ခ်င္ေသးဘူး...ဒီမွာလာထိုင္ေလ"

JuYeonလည္းသူ႕ေဘးနားဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးအတူတူညေနခင္းရဲ႕အလွကိုခံစားေနၾကသည္။

"ဒါနဲ႕ေမာင္....ဒီပန္းၿခံကေမာင္ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာလား"

"မဟုတ္ဘူး..ေမာင့္Ommaလုပ္ထားတာOmmaကJaeလိုပဲပန္းပင္ေလးေတြကိုသိပ္သေဘာက်တာ"

"​ေအာ္...အဲ့လိုကိုး"

JuYeonမွာသူ႕Ommaအေၾကာင္းေျပာၿပီးလြမ္းလို႔ထင္ပါရဲ႕မ်က္ႏွာမွာဝမ္းနည္းတဲ့အရိပ္အေယာင္ေလးခ်က္ခ်င္းေပၚလာတာကိုJaeHyunသတိထားမိလိုက္သည္။

ဒါေၾကာင့္ႏွစ္သိမ့္တဲ့သေဘာအေနနဲ႕ေပါင္ေပၚတင္ထားတဲ့JuYeonလက္ေလးကိုသူ႕လက္မ်ားနဲ႕ဆုပ္ကိုင္ေပးလိုက္သည္။အဲ့ေတာ့မွJuYeonကလည္းသူ႕ကိုျပန္ၾကည့္လာသည္။

JuYeonတစ္ေယာက္သူ႕ေဘးမွာသူ႕ကိုၿပဳံးျပၿပီးလက္ကေလးကိုင္ကာႏွစ္သိမ့္ေပးလာတဲ့JaeHyunကိုၾကည့္ၿပီးရင္ခုန္လို႔ေနျပန္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားကတြဲေနတာေတာ့ဟုတ္ေပမဲ့လည္းအသားမက်ေသးဘူးထင္သည္။

JaeHyunရဲ႕အဲ့လိုမခို႔တစ္ရို႔အၿပဳံးေလးကိုJuYeonသိပ္သေဘာက်သည္။သူအဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႕ပဲJaeHyunကိုစေႂကြခဲ့တာမလား။အဓိပၸါယ္ေပါင္းမ်ိဳးစုံပါဝင္ေနတဲ့ထိုအၿပဳံး​​ကိုေကာဘယ္အရာနဲ႕မွမတူေအာင္လွပ၍ႏူးညံ့ေနပါေသာအၿပဳံးပိုင္ရွင္ကိုေကာJuYeonျမတ္နိုးရပါသည္။

ေဘးနားကပန္းပင္ေလးေတြေတာင္မနာလိုစရာေကာင္းေလာက္သည္အထိလွပေနပါေသာသူ႕ရဲ႕Jae။ေလညွင္းတစ္ခ်က္တိုက္ခတ္သြားေတာ့အညိုေရာင္ဆံႏြယ္အိအိေလးေတြကလိုက္ၿပီးယိမ္းႏြဲ႕သြားသည္။

"~ေမာင္~"

မခို႔တစ္ရို႔ေလးၿပဳံးတတ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါေလးကေနေခၚလာတာေမာင္တဲ့။ထိုအသံေလးကိုလည္းJuYeonျမတ္နိုးရျပန္သည္။ဒါေၾကာင့္သူစိတ္ထိန္းမေနေတာ့ဘဲJaeHyunနားေလးကိုပိုလို႔ပင္ကပ္သြားမိသည္။

နီးကပ္သြားေတာ့JaeHyunရဲ႕ပါးျပင္ေလးကိုသူ႕ရဲ႕လက္ေလးနဲ႕အသာကိုင္ကာႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုလည္းကိုင္မိလိုက္သည္။ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြမွိတ္က်သြားေတာ့JuYeonသိလိုက္ပါၿပီ။ဒါဟာသူ႕ကိုနမ္းခြင့္ေပးတဲ့သေဘာမလား။

အဲ့ေတာ့ပိုလို႔ပင္နီးကပ္သြားလိုက္ၿပီးJaeHyunရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုသူ႕ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ဖိကပ္လိုက္သည္။

JuYeon's pov - ခ်ိဳၿမိန္လိုက္တာJaeရယ္....ေမာင့္ကိုမလႊတ္ေပးခ်င္ေတာ့ေအာင္လုပ္ေနတာပဲ။

JuYeonမွာအနမ္းေတြကိုပိုၿပီးခ်ဲ့ထြင္ပုံေဖာ္ရင္းJaeHyunရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းေနမိသည္။JaeHyunကလည္းJuYeonရဲ႕အနမ္းေတြထဲမွာစီးေမ်ာလိုက္ပါရင္းျပန္လည္တုံ႕ျပန္ေနသည္။

နမ္းေနရင္းJaeHyunရဲ႕ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုက္မိလိုက္ေတာ့ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလးထြက္လာသည္။JuYeonနားထဲအဖို႔ေတာ့ထိုညည္းသံေလးဟာသံစဥ္ေလးႏွယ္သာယာလြန္းလွသည္။

ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္နမ္းမိသြားေတာ့အသက္ရႈၾကပ္လာလို႔ထင္ပါရဲ႕။JuYeonရဲ႕ရင္ဘက္ကိုသူ႕လက္ကေလးနဲ႕လာတြန္းသည္။အဲ့ေတာ့မွပဲJuYeonလည္းလႊတ္ေပးလိုက္သည္။

အနမ္းေတြကိုရပ္တန့္လိုက္ေတာ့တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ေနျပန္သည္။ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနျခင္းေတာ့မဟုတ္။အဓိပၸါယ္ရွိလွတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ၾကည့္ေနၾကျခင္းသာ။

JuYeonရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွ"Jaeကိုခ်စ္တယ္"ဟုေျပာေနသလိုJaeHyunရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာလည္း"ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္"ဟုေျပာေနသလိုပင္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းဟာခ်စ္တယ္ဟုေျပာစရာမလိုေလာက္ေအာင္ကိုခ်စ္သည့္ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။

သာယာလွတဲ့ညေနခင္းေလးဟာေတာ့အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္အနမ္းမ်ားနဲ႕ၿပီးဆုံးသြားေလရဲ႕။
_________________________________

Thanks for reading🌸