ဒီေန႕ကပိတ္ရက္....သားေလးBoMinကိုကစားကြင္းလိုက္ပို႔ဖို႔စီစဥ္ေပးထားသည္မလို႔သားေလးရယ္Ericရယ္နဲ႕တူတူထြက္လာလိုက္ၾကသည္။

Bodyguardေတြကေတာ့ေနာက္ကားႏွစ္စီးနဲ႕သက္သက္စီလိုက္လာၾကသည္။JuYeonကသူတစ္ေယာက္တည္းဆိုဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့သားေလးနဲ႕Ericပါရင္ေတာ့Bodyguardမ်ားႏွင့္လာတတ္သည္။

သူက်င္လည္ေနတဲ့ေလာက ကထင္သေလာက္မရိုးရွင္းဘူးကို။ဒီေလာက္ေတာ့သူႀကိဳတင္ကာကြယ္ရမည္ေလ။ကစားကြင္းေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္BoMinေလးမွာခုန္ဆြဆြလုပ္ကာကားေပၚမွဆင္းသြားသည္။

အဝါေရာင္အစင္းအကြက္ေဘာင္းဘီေလးႏွင့္JuYeonရဲ႕သားေလးBoMinဟာလူတစ္ကာရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာဟုမထြက္ရမေနနိုင္ေလာက္ေအာင္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းေနသည္။

(ဒါကေတာ့Bominေလးေပါ့​ေနာ္)

အေဖျဖစ္သူႏွင့္ဦးေလးျဖစ္သူမွာလည္းကားေပၚကဆင္းသည္ႏွင့္လူတိုင္းရဲ႕အၾကည့္ကိုဖမ္းစားနိုင္ေလာက္ေအာင္ကိုေခ်ာေမာလြန္းေနၾကသည္။ဒါကိုလည္းအရွိန္အဝါလို႔ပဲေခၚမလား။အနက္ေရာင္ကိုအေပၚေအာက္ဝမ္းဆက္ဝတ္ဆင္ထားၾကတဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအေရာင္အေသြးစုံလင္စြာဝတ္ဆင္လာၾကတဲ့ကစားကြင္းကလူေတြနဲ႕လားလားမွ်မဆိုင္။

ညီအကိုႏွစ္ေယာက္တည္းသီးသန့္ကိုေခ်ာေနၾကသည္မလို႔လူတိုင္းကမၾကည့္ဘဲမေနနိုင္ၾက။

( ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေခ်ာေမာေနမႈႀကီးပါ။ဘယ္ဘက္ကJuYeon...ညာဘက္ကEricပါ)

ဝင္ေပါက္ကိုေရာက္သည္ႏွင့္အကုန္လုံးကေဘးကိုနည္းနည္းစီတိုးလိုက္ၾကသည္။ဒါဟာလည္းLee JuYeonရဲ႕အရွိန္အဝါေၾကာင့္ပင္။Bodyguardႏွစ္ေယာက္ကိုပဲအထဲေခၚၿပီးEricရယ္သားေလးရယ္နဲ႕အတူဝင္လာလိုက္သည္။သားေလးကေတာ့အထဲေရာက္တာႏွင့္ခုန္ေပါက္ၿပီးေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနသည္။

JuYeonနဲ႕Ericကေတာ့BoMinေလးကိုလိုက္ၾကည့္ေပးေနသည္။ဘာအျပစ္မွမရွိတဲ့ရိုးသားတဲ့ကေလးကိုဘာေၾကာင့္မ်ားကံၾကမၼာကရက္စက္ပါလိမ့္။ဒါေပမဲ့လည္းJuYeonေၾကာင့္ရက္စက္သည္ဟုေတာ့ေျပာမရ။မိဘအရင္းေတြမရွိေတာ့ေပမဲ့သားအရင္းသဖြယ္ခ်စ္ေပးတဲ့ဦးေလးေၾကာင့္BoMinေလးဘဝဟာေပ်ာ္႐ႊင္စရာလည္းေကာင္းေနျပန္တယ္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္BoMinေဆာ့တာကိုေစာင့္ေနတုန္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကသူတို႔အနားမွာရစ္သီရစ္သီလာလုပ္ေနသည္။ၿပီးေတာ့ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီးသူတို႔နားကိုလာကာဓာတ္ပုံရိုက္မယ္လုပ္ေတာ့JuYeonတစ္ခ်က္ပင္စူးစူးဝါးဝါးၾကည့္လိုက္သည္။

ထိုေကာင္မေလးမွာလည္းJuYeonကိုျမင္သြားေတာ့လန့္ၿပီးသူ႕ဖုန္းေလးကိုျပန္သိမ္းကာထြက္သြားေလသည္။Lee JuYeonဆိုလွ်င္ပါးစပ္ကေျပာေနစရာမလိုေအာင္ကိုျဖစ္ေနမွႀကိဳက္သည့္သူမို႔ၾကည့္႐ုံသာၾကည့္လိုက္သည္။

အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႕တင္ထြက္သြားသည္မို႔ေတာ္ေသးသည္။မဟုတ္ရင္ကစားကြင္းထဲမွာလာၿပီးဝ႐ုန္းသုန္းကားကျဖစ္ဦးမည္ေလ။

"Daddy"

"သားေလးေဆာ့လို႔ဝၿပီလား"

"ဟုတ္ကဲ့"

"သားသားမုန့္စားခ်င္တယ္"

"ဘာစားခ်င္လို႔တုန္းသားက"

BoMinေလးကဘာစားရမလဲစဥ္းစားေနတုန္းEricမွBoMinကိုၾကည့္ၿပီးပါးစပ္ေလးလႈပ္႐ုံေျပာလိုက္သည္။

"ပီဇာ...ပီဇာ..လို႔ေျပာ"

ဒါကိုသတိထားမိတဲ့JuYeonက"

"Ericငါကသားစားခ်င္တာကိုေမးတာေနာ္မင္းစားခ်င္တာကိုေမးေနတာမဟုတ္ဘူး"

"ဟီး...ဟီး"

"Daddyသားသားလည္းပီဇာပဲစားေတာ့မယ္"

"ဒါဆိုlet's go"

Ericကေတာ့ဝတ္ထားသည္ႏွင့္မလိုက္မဖက္ပီဇာစားရေတာ့မည္ဆိုေသာေၾကာင့္BoMinလက္ကိုဆြဲကာခုန္ေပါက္ၿပီးထြက္သြားေလသည္။

JuYeonကေတာ့ထိုကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီးမနိုင္ဘူးဆိုသည့္အေနျဖင့္ေခါင္းခါလ်က္။

ကားနားေရာက္ေတာ့JuYeonမွ...

"သားသားခနေလးေနာ္Daddy toiletသြားလိုက္ဦးမယ္"

"Hyungကြၽန္ေတာ္လည္းလိုက္မယ္"

"အင္း...ဒါဆိုမင္းတို႔ေတြBoMinေလးကိုေသခ်ာၾကည့္ထား"

JuYeonလည္းBodyguardေတြကိုမွာၿပီးEricနဲ႕toiletကိုသြားလိုက္သည္။

BoMinေလးကေတာ့ကားနားမွာေစာင့္ေနရင္းလမ္းရဲ႕တစ္ဖက္မွာအာတာပူစီသည္ကိုေတြ႕လိုက္တာမို႔အာတာပူစီႀကီဳက္တဲ့BoMinေလးကဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္သြားလိုက္ေလသည္။

ထားခဲ့သည့္Body guardေတြကလည္းသတိမထားမိလိုက္ေခ်။BoMinေလးကေတာ့လမ္းကူးရင္းနဲ႕တစ္ဖက္ကိုေရာက္သြားေပမဲ့အာတာပူစီသည္ကေတာ့ထိုနားမွာမရွိေတာ့။

BoMinလည္းလိုက္ရင္းနဲ႕သူမမွတ္မိသည့္ေနရာသို႔ေရာက္သြားေလသည္။လူႀကီးေတြအတြက္ဆိုရင္ေတာ့လမ္းေထာင့္ခ်ိဳးေလးေပမဲ့5ႏွစ္သားBoMinေလးအတြက္ကေတာ့လမ္းေပ်ာက္သြားရွာၿပီ။

လမ္းေထာင့္နားေလးမွာထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီးDaddyနဲ႕ဦးေလးEricကို တ ကာငိုေနေတာ့သည္။

ထိုစဥ္BoMinေလးေရွ႕သို႔ေရာက္လာသည့္လူတစ္ေယာက္......

"ကေလးေလးဘာလို႔ငိုေနတာလဲ"

"ဟင္"

JaeHyunအမွိုက္လာလႊင့္ရင္းနဲ႕ကေလးငိုသံၾကားတာမလို႔လာၾကည့္လိုက္ေတာ့ထင္သည့္အတိုင္းကေလးေလးတစ္ေယာက္။

ၾကည့္ရတာလမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့ပုံပဲဟုေတြးကာကေလးေရွ႕တြင္ထိုင္ခ်လိဳက္သည္။

တစ္ဖက္မွာေတာ့.....

JuYeonနဲ႕Eric toiletကျပန္လာေတာ့BoMinကိုေခၚလိုက္သည္။

"သားသားေရ...."

"သားေကာ"

"ဗ်ာ...ေစာနကဒီနားမွာပဲရွိေနတုန္း....."

"ဘာ!!!!!"

JuYeonေဒါသႀကီးစြာေအာ္မိလိုက္သည္။

"ေဟ်ာင့္.....မင္းေျပာခ်င္တာBoMinေလးေပ်ာက္သြားတာလား ဟင္"

JuYeonထိုလူရဲ႕ေကာ္လံစကိုဆြဲၿပီးေမးလိုက္သည္မို႔ထိုလူမွာေၾကာက္၍တုန္ေနသည္။

"Hyungစိတ္ထိန္းဦး....BoMinေလးကိုအရင္ရွာရမယ္ေလ"

ထိုအခါမွသာJuYeonထိုလူကိုလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး.....

"မင္းတို႔ေတြဟိုဘက္အျခမ္းကိုလူျဖန့္ၿပီးရွာ....ငါနဲ႕Ericကဒီဖက္မွာရွာမယ္...ေအး....မေတြ႕လို႔ကေတာ့မင္းတို႔အေသပဲဆိုတာမွတ္ထားေနာ္"

JuYeonကလြယ္လြယ္နဲ႕စိတ္တိုတတ္သူေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့တစ္ကယ္တမ္းေဒါသထြက္လွ်င္နတ္ဆိုးပမာေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလွသည္။
.............

"သားသားေလး....."

"ဒီကဦးဦးေခ်ာေခ်ာ...သားသားကိုDaddyဆီျပန္ပို႔ေပးပါလားဟင္"

"သားသားလမ္းေပ်ာက္သြားလို႔လား"

"ဟုတ္ကဲ့"

"သားသားနာမည္က..."

"Lee BoMinပါ"

"ေအာ္...BoMinေလးလာပါဦး....ဦးဦးဆီ"

JaeHyunမွာေၾကာက္ေနရွာတဲ့BoMinေလးကိုခ်ီလိုက္ေတာ့အလိုက္သင့္ေလးကေလးကပါလာသည္။

ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ေနသည္မသိတုန္ေတာင္တုန္ေနရွာသည္။ဒီလိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ကေလးေလးကိုျမင္ေတာ့JaeHyunခ်စ္လည္းခ်စ္သနားလည္းသနားမိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ကေလးရဲ႕ေက်ာကုန္းေလးကိုအသာေလးပုတ္ေပးေတာ့မွငိုတာရပ္သြားသည္။အဲ့ေတာ့မွပဲJaeHyunကေလးကိုေမးရေတာ့သည္။

"သားသားDaddyနာမည္က"

"Lee JuYeonပါ"

JaeHyun's pov - Lee JuYeon?ငါၾကားဖူးေနသလိုပဲထားပါကေလးကပိုအေရးႀကီးတယ္

"သားသားဘယ္နားကေနလမ္းေပ်ာက္တာလဲမွတ္မိလား"

"ဟို....သားသားDaddyနဲ႕ဦးဦးEricကိုကားနားမွာေစာင့္ေနတာ....သားသားကအာတာပူစီသည္ေတြ႕ေတာ့လိုက္ရင္းနဲ႕မျပန္တတ္ေတာ့တာ"

"​ေအာ္....ဟုတ္ပါၿပီဦးဦး သားသားDaddyဆီလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"

BoMinေလးကအဲ့ေတာ့မွပဲျပန္ၿပဳံးျပလာေတာ့သည္။

JaeHyun's pov - ကစားကြင္းလာရင္းနဲ႕ကားနားမွာေစာင့္ေနတာဆိုေတာ့.....

JaeHyunလည္းသူေတြးမိသေလာက္ကစားကြင္းေရွ႕ကားေတြရပ္တဲ့ေနရာကိုBoMinေလးကိုခ်ီလ်က္ပင္သြားလိုက္သည္။

မလာခင္လည္းဆိုင္ေရွ႕ကိုထြက္လာတဲ့ChanHeeကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပခဲ့သည္။

JuYeonတို႔ႏွံ႕ေနေအာင္ရွာေပမဲ့BoMinေလးကိုမေတြ႕တာမို႔စိုးရိမ္စိတ္တို႔ကပိုမိုျပင္းထန္လာသည္။

"Hyung...ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲစခန္းကိုတိုင္လိုက္ၾကမလား"

"ေအး..."

JuYeonဖုန္းထုတ္ေနတုန္းမွာပဲ....

"Daddy!!!....ဦးဦးေခ်ာေခ်ာဟိုမွာသားသားDaddy"

JaeHyunလည္းBoMinေလးျပတဲ့ဘက္ကိုသြားလိုက္ေတာ့ကားနားမွာရပ္ေနၾကတဲ့လူႏွစ္ေယာက္နဲ႕လူတစ္စု။

"Daddy!!"

"သားသား"

JuYeon BoMinကိုေတြ႕ေတာ့စိုးရိမ္စိတ္ေတြေလ်ာ့က်သြားသည္။

BoMinေလးကတစ္ခုထူးျခားသည္မွာJuYeonကိုေတြ႕ပင္မဲ့JaeHyunေပၚကေနေတာ့မဆင္းပါ။

"ေပ်ာက္သြားၿပီထင္ေနတာသားသားကို"

"ဟင့္အင္းမေပ်ာက္ပါဘူးDaddyရဲ႕ဒီကဦးဦးေခ်ာေခ်ာကသားသားကိုလိုက္ပို႔ေပးတာ"

ထိုအခါမွJuYeonလည္းJaeHyunကိုၾကည့္ၿပီး...

"ကြၽန္ေတာ္တစ္ကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ"

"ရပါတယ္.....ဒါဆိုကြၽန္​ေတာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါဦး"

JaeHyunလည္းJuYeonလက္ထဲကိုBoMinေလးကိုထည့္ေပးမယ္အလုပ္BoMinကမဆင္းဘဲ...

"ဦးဦးေခ်ာေခ်ာ..မသြားပါနဲ႕လား...သားသားကိုအိမ္ထိလိုက္ပို႔ေပးပါလား"

"သားသားကလည္းဦးဦးကအလုပ္ရွိေသးတယ္ေလ"

"ခနပဲေလေနာ္...."

JuYeonေရာEricေကာအနည္းငယ္အံ့ၾသမိပါသည္။သူစိမ္းဆိုရင္မ်က္ႏွာေတာင္အၾကည့္မခံတဲ့BoMinေလးကအခုေတာ့ဒီေကာင္ေလးကိုအိမ္ထိပါေခၚေနေလသည္။ဒါဟာလည္းသူေၾကာက္ေနတုန္းအနားမွာရွိေပးတဲ့သူျဖစ္လို႔ထင္ပါရဲ႕။

"သာသားကလည္းအဲ့လိုမဆိုးရဘူးေလေနာ္ဒီကဦးဦးကအလုပ္ရွိတယ္တဲ့"

JuYeonကBoMinေလးကိုလွမ္းခ်ီမယ္လုပ္ေတာ့BoMinမွာJaeHyunကိုပိုလို႔ပင္ဖက္တြယ္ကာငိုသံေလးႏွင့္ေျပာလာေတာ့သည္။

"ဟင့္အင္း...သားသားအိမ္ထိပဲလိုက္ပို႔ေပးေလေနာ္...လိုက္ခဲ့ေနာ္....ေနာ္လို႔"

တစ္ေနာ္ ေနာ္ နဲ႕ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းစြာခြၽဲၿပီးေျပာေနေသာBoMinေလးကိုၾကည့္ၿပီးအကုန္လုံးၿပဳံးမိၾကသည္။အဲ့ေတာ့JuYeonကပဲ......

"ဒါဆိုလည္းခနေလာက္ေတာ့လိုက္ခဲ့ေပးလို႔ရမလားဗ်...ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ျပန္ပို႔ေပးပါ့မယ္"

JaeHyunလည္းBoMinေလးကိုသနားသည္မို႔.....

"ဟုတ္ကဲ့ကြၽန္ေတာ္လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္"

"ေရး....."
______________________________

Thanks for reading🌸