ကားေပၚမွာလည္းBoMinေလးကJaeHyunေပါင္ေပၚမွာပဲထိုင္ကာလိုက္လာသည္။JaeHyunႏွာေခါင္းေလးကိုတို႔လိုက္ပါးေလးကိုတို႔လိုက္ႏွင့္သေဘာက်ေနသည္။

"ဦးဦး"

"ဟင္"

"ဦးဦးနာမည္က..."

"JaeHyun....Lee JaeHyun"

"ဝိုး....သားသားတို႔နဲ႕မ်ိဳးရိုးနာမည္တူတာပဲသားသားကေတာ့ဦးဦးလို႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္"

"ရပါတယ္ဘယ္လိုေခၚေခၚ"
......................

မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကားေမာင္းၿပီးသြားေတာ့အုတ္တံတိုင္းအျမင့္ႀကီးနဲ႕ကာထားတဲ့ၿခံတံခါးကိုေရာက္သည္။ၿခံတံခါးကိုေက်ာ္လိုက္ေတာ့နန္းေတာ္ႀကီးပမာခမ္းနားထည္ဝါလွတဲ့အိမ္ႀကီးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္မို႔JaeHyunတစ္ေယာက္မ်က္လုံးပင္ျပဴးသြားေလသည္။

အိမ္ကႏွစ္ထပ္ပဲရွိေပမဲ့တစ္ထပ္နဲ႕တစ္ထပ္ကျမင္ရ႐ုံနဲ႕ပင္အက်ယ္ႀကီးမွန္းခန့္မွန္းနိုင္ေလသည္။အျဖဴေရာင္ေဆးသုတ္ထားသည့္အိမ္ေတာ္ႀကီး၏ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္အပင္ႀကီးမ်ားလည္းရွိသလို..အပြင့္ေရာင္စုံဖူးပြင့္ေနၾကတဲ့ပန္းပင္ငယ္ေလးေတြလည္းရွိတာမလို႔ၾကည့္ရတာစိတ္ကိုေအးခ်မ္းေစသည္။

အိမ္ေရွ႕မွာကားကိုအရင္ရပ္လိုက္ေတာ့ကားတံခါးကိုလာဖြင့္ေပးၾကတဲ့လူေတြ။JaeHyunလည္းBoMinေလးကိုခ်ီလိုက္ပင္အိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့အိမ္တြင္းအျပင္အဆင္မ်ားေၾကာင့္JaeHyunထပ္ၿပီးမွင္သက္သြားရျပန္သည္။

"ကဲ...သားသားေလးဆင္းမယ္။တစ္လမ္းလုံးခ်ီထားရတာဦးဦးေညာင္းေရာေပါ့"

JuYeonမွေျပာလိုက္ေတာ့စကားနားေထာင္သည့္BoMinေလးကJaeHyunေပၚမွဆင္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့JaeHyunလက္ကိုဆြဲၿပီး

"ဦးဦး...သားသားနဲ႕ေဆာ့မယ္"

"BoMinေလး....ေတာ္ၿပီေလခုပဲကစားကြင္းမွာေဆာ့လာတာကို"

JuYeonမွထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူကာ...

"ဟြန့္....ဒါဆိုသားသားဗိုက္ဆာတယ္"

"အဲ့တာဆိုသြားဦးဦးEricနဲ႕တူတူမုန့္သြားစား"

BoMinေလးကိုEricကေခၚသြားေတာ့JuYeonလည္းJaeHyunကိုဧည့္ခန္းကိုေခၚကာေက်းဇူးတင္စကားကိုေသခ်ာေျပာရေတာ့သည္။

"ကြၽန္ေတာ္ထပ္ၿပီးေက်းဇူးတင္ပါရေစ"

"မလိုပါဘူး"

"သားေလးကကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့တစ္ကယ့္ကိုအေရးပါတဲ့သူေလးပါ"

"ဟုတ္ကဲ့....ကြၽန္ေတာ္လည္းအဲ့တာကိုခံစားမိပါတယ္"

"ဒါနဲ႕...ဒီကတစ္ေယာက္နာမည္က.."

"Lee JaeHyunပါ"

"ေအာ္...ကားေပၚမွာတုန္းကေသခ်ာမၾကားလိုက္လို႔ေလ...ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကLee JuYeonပါ"

"ဟုတ္ကဲ့"

"ဒါနဲ႕တစ္ခုခုေသာက္ဦးမလား...အေအးပဲျဖစ္ျဖစ္"

"ရပါတယ္မလိုပါဘူး..."

ထိုစဥ္.....

"Ring...Ring...."

"ဟယ္လို....အင္းChanHee yahငါကေလးေလးအိမ္ကိုပါလိုက္ပို႔ေပးေနလို႔..လာၿပီေနာ္"

JaeHyunဖုန္းခ်ၿပီးသြားေတာ့

"မအားဘူးထင္တယ္ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဒီအတြက္လည္းအားနာမိပါတယ္..ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"

"ဟုတ္ရပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲျပန္လိုက္ပါ့မယ္"

"မဟုတ္တာ...BoMinေလးေၾကာင့္အားနာမိေနတာမလို႔ကြၽန္ေတာ္ပဲျပန္လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္"

JaeHyunလည္းျငင္းမရတဲ့အဆုံးလက္ခံလိုက္သည္။

"JaeHyun shi အေရွ႕မွာပဲထိုင္ေလ"

"အာ...ဟုတ္ကဲ့"

"ဒါနဲ႕JaeHyun shiကသားေလးကိုဘယ္လိုေတြ႕တာလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္အလုပ္လုပ္တဲ့ေကာ္ဖီဆိုင္ေရွ႕နားေလးမွာထိုင္ငိုေနလို႔ကြၽန္ေတာ္လည္းသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ေတြ႕တာ"

"ေအာ္.....ကြၽန္ေတာ္တစ္ကယ္စိုးရိမ္သြားတာေပ်ာက္ၿပီထင္ၿပီး​ေတာ္ေသးတာေပါ့JaeHyun shiနဲ႕ေတြ႕လို႔သာပဲ"

"ဟုတ္တယ္ကြၽန္​ေတာ္လည္းအဲ့တာကိုေတြးေနတာ...ဒါနဲ႕BoMinေလးကေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲေနာ္.....ကေလးတိုင္းကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာမွန္ေပမဲ့BoMinက်ေတာ့တစ္မ်ိဳးေလး"

"ဒါကေတာ့ကြၽန္​ေတာ္နဲ႕တူလို႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္"

JuYeonက စလိုက္ေတာ့JaeHyunၿပဳံးမိသြားသည္။ဒါကိုျမင္လိုက္ေတာ့JuYeonဘယ္ဘက္ရင္အုံတစ္ေနရာမွဒုတ္ခနဲ႕ျဖစ္သြားေလသည္။

JuYeon's pov - ဘာလဲဟ....ငါ့ရင္ဘတ္ထဲကဘာလို႔ဒုတ္ဆိုၿပီးျဖစ္သြားတာလဲ

JuYeonနည္းနည္းေနရခက္လာတာနဲ႕airconဖြင့္ဖို႔လက္လွမ္းလိုက္သည္။လွမ္းလိုက္ေတာ့လက္ကခလုတ္ဆီမေရာက္ဘဲေဘးကJaeHyunရဲ႕လက္ဆီေရာက္သြားသည္။

ခနေလးေတာ့ခနေလးထိသြား​ေပမဲ့JuYeonရင္ဘက္ရဲ႕ဘယ္ဘက္ေနရာကထပ္ၿပီးဒုတ္ခနဲျဖစ္သြားတာကိုေတာ့JuYeonထပ္ခံစားမိပါေသးသည္။

"Sorryေနာ္...ကြၽန္ေတာ္Airconဖြင့္မလို႔ကို"

"အာ...ဟုတ္ကဲ့ရပါတယ္"

JuYeonလည္းJaeHyunေနရခက္ေနမွာစိုးတာနဲ႕စကားဆက္မေျပာျဖစ္ၾက။ေကာ္ဖီဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့JuYeonပါလိုက္ဆင္းကူကာဆိုင္ပိုင္ရွင္ကိုအက်ိဴးအေၾကာင္းေျပာျပလိုက္သည္။

ျပန္ေရာက္ေတာ့ChanHeeတို႔ကေမးသျဖင့္JaeHyunမွာအေၾကာင္းစုံေျပာျပလိုက္သည္။

Time skip.......

ညေရာက္ေတာ့JuYeonထုံးစံအတိုင္းအလုပ္လုပ္ေနသည္။desktop screenကိုအၾကာႀကီးၾကည့္ေနရသည္မို႔မ်က္လုံးအနားေပးရန္ခနရပ္ကာမ်က္လုံးမ်ားကိုမွိတ္လိုက္သည္။

မ်က္လုံးလည္းမွိတ္လိုက္ေတာ့သူ႕ကိုၿပဳံးျပေနသည့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ဒီေန႕မွသူ႕ကိုလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၿပဳံးျပခဲ့သည့္ေကာင္ေလး။

အျခားသူေတြလိုသြားႀကီးၿဖီးေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္။မပြင့္တစ္ပြင့္ရွက္ၿပဳံးၿပဳံးတာလည္းမဟုတ္။ဒီအတိုင္းေလးမခို႔တစ္ရို႔ၿပဳံးတယ္ေခၚမလား။

ထိုကဲ့သို႔လွပသည့္အၿပဳံးမ်ိဳးကိုထိုေကာင္ေလးထံတြင္မွသာျမင္ဖူးသည္။JuYeonေတြးေနရင္းႏွင့္ပင္သူပါၿပဳံးမိျပန္သည္။ၿပီးေတာ့စိတ္ထဲတြင္ေပၚလာသည့္အေတြးတစ္ခု။

JuYeon's pov - အဲ့အၿပဳံးပိုင္ရွင္ကိုသိမ္းပိုက္ခ်င္လိုက္တာ
.............................

JaeHyunညဘက္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ေဆး႐ုံကNurseဆီဖုန္းလွမ္းဆက္ရေသးသည္။အေမျဖစ္သူရဲ႕အေျခအေနကိုေမးမလို႔ေပါ့။

အေမသက္သာတဲ့အေၾကာင္းပုံမွန္အတိုင္းပဲရွိေနတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းလည္းၾကားေတာ့မွစိတ္သက္သာရာရသြားသည္။JaeHyunရဲ႕အေမကႏွလုံးေရာဂါရွိ၍ေဆး႐ုံတင္ထားရျခင္းျဖစ္သည္။

JaeHyunတို႔ဘဝေလးကအစပိုင္းကေတာ့သာယာပါရဲ႕။ဒါေပမဲ့....JaeHyunရဲ႕အေဖျဖစ္သူကေလာင္းကစားလုပ္ၿပီးအေႂကြးေတြယူ။ျပန္မဆပ္နိုင္ေတာ့JaeHyunရဲ႕အေမဒုကၡေရာက္ခဲ့ရသည္။

သားျဖစ္သူJaeHyunမွာလည္းစာေတာ္ရဲ႕သားနဲ႕တကၠသိုလ္ဆက္မတက္ျဖစ္ခဲ့ေပ။စေကာလားရွစ္ေလွ်ာက္လို႔ရေပမဲ့JaeHyunကသူ႕အေမမွာႏွလုံးေရာဂါရွိတာကိုသိသြားေတာ့သူဘယ္ေနနိုင္မလဲ။

အေမ့ကိုေဆး႐ုံတင္ၿပီးသူကပဲစားဝတ္ေနေရးအတြက္ရွာေဖြရသည္။JaeHyunတို႔အေဖကေတာ့ထြက္ေျပးသြားၿပီးခုခ်ိန္ထိလည္းျပန္မေပၚလာ။ေသလားရွင္လားေတာင္မသိ။

အေႂကြးေတြကနည္းနည္းမ်ားေပမဲ့ဆပ္ရင္းဆပ္ရင္းနဲ႕ကုန္သေလာက္နီးပါးေတာ့ျဖစ္ေနပါၿပီ။JaeHyunအေႂကြးဆပ္နိုင္ဖို႔အတြက္အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုပ္ဖူးသည္။ဒီCafeဆိုင္ကwaiterအလုပ္ကေတာ့JaeHyunအတြက္လစာအေကာင္းဆုံးနဲ႕အႏြေးေထြးဆုံးျဖစ္သည္။

သူငယ္ခ်င္းဟူ၍တစ္ထူးတစ္လည္မရွိခဲ့ေသာJaeHyunမွာဆိုင္တြင္အလုပ္တူတူရတဲ့YoungHoon,ChangMin,SunWoo,ChanHee,Kevinနဲ႕Jacobတို႔ကသူ႕အေပၚကိုေကာင္းေပးၾကသည္။

ဆိုင္ပိုင္ရွင္SangYeonကလည္းဝန္ထမ္းမ်ားကိုမိသားစုသဖြယ္ဆက္ဆံေပးတာမလို႔ဒီအလုပ္ကေတာ္ေတာ္ပင္အဆင္ေျပသည္။သူ႕ဘဝအေၾကာင္းကိုလည္းအကုန္လုံးကသိေတာ့ကူညီေပးၾကပါသည္။

အေႂကြးေတြကုန္သေလာက္နီးပါးဆပ္နိုင္တာSangYeonေက်းဇူးလည္းမကင္းေပ။သူကလစာႀကိဳထုတ္ေပးကာပိုက္ဆံဆပ္ရလြယ္ကူေအာင္လုပ္ေပးခဲ့သည္။ဒီအတြက္လည္းJaeHyunေက်းဇူးတင္မဆုံးပါ။

ဒီေန႕လည္းပင္ပန္းလာသည္မို႔ေရမိုးခ်ိဳးထမင္းစားၿပီးအိပ္ရန္ျပင္လိုက္သည္။အိပ္ဦးမွပဲေလ။သူမနက္ျဖန္အလုပ္သြားရဦးမယ္မလား။
..........................

"Daddy.....ဟိုဦးဦးေခ်ာေခ်ာေကာ"

"မေန႕ညေနကပဲျပန္သြားၿပီေလသားရဲ႕"

"ဟင့္..ဒီမွာပဲအိပ္ခိုင္းလိုက္တာမဟုတ္ဘူးသားသားကတူတူေဆာ့ခ်င္လို႔ပါဆို"

"ေအာ္...ဘယ္ရမလဲသားရဲ႕သူလည္းသူ႕အိမ္သူျပန္မွာေပါ့"

"ဒါနဲ႕သားသားကဘာလို႔အဲ့ဦးဦးကိုဒီေလာက္ေတာင္ခင္ေနရတာလဲ"

"ဦးဦးကေခ်ာတယ္ေလလွလည္းလွတယ္ၿပီးေတာ့.....သားသားကိုလည္းကူညီေပးတယ္ၿပီးေတာ့...Daddyသိလားဦးဦးနားကေလေမႊးေမႊးေလးရတယ္"

"ဘာကိုေမႊးေမႊးေလးရတာလဲ"

"အနံ႕ေမႊးေမႊးေလးကိုေျပာတာ"

မနက္စာစားေနတုန္းBoMinေလးကJaeHyunကိုေမးသျဖင့္JuYeonမ်က္လုံးထဲထိုအၿပဳံးေလးကိုျပန္ျမင္ေယာင္လာေသးသည္။

BoMinေလးကိုEricနဲ႕မူႀကိဳပို႔ေပးၿပီးCompanyကိုလာလိုက္သည္။လာေနရင္းလည္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးမေန႕ကအၿပဳံးေလးကိုေဖ်ာက္မရေသးေပ။

JuYeon's pov - ဘယ္လိုေကာင္ေလးမို႔ငါ့ကိုဒီလိုျပဳစားနိုင္ရတာလဲ

ခ်စ္သူရယ္လို႔လည္းမထားဖူးခဲ့။အလုပ္ေတြနဲ႕သာက်င္လည္ခဲ့ရသူမို႔ရင္ခုန္ျခင္းေတာင္ဘာမွန္းမသိ။ခုေတာ့အၿပဳံးေလးတစ္ခုေၾကာင့္ရင္ခုန္တတ္လာတယ္တဲ့လား။

ဒါေပမဲ့သူကအဖိုအရွိုက္ေတြမိတ္ကပ္ေတြဆံႏြယ္ရွည္ရွည္...အတိုအျပတ္ေတြဝတ္ထားတဲ့မိန္းကေလးမဟုတ္။

သဘာဝအတိုင္းေလးလွေနတဲ့ႏွာတံစင္းစင္းအညိုေရာင္ဆံႏြယ္အိအိေလးနဲ႕မပါးမထူတဲ့ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံၿပီးေတာ့အဲ့ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကေနပဲဘယ္သူနဲ႕မွမတူေအာင္လွပတဲ့အၿပဳံးမ်ိဳးကိုၿပဳံးနိုင္တဲ့သူ။

ထိုလူဟာေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္။လွရက္လြန္းပါေပတယ္။ျပဳစားနိုင္လြန္းပါေပတယ္။တည္ၿငိမ္လြန္းလွပါတယ္ဆိုတဲ့Lee JuYeonရဲ႕ႏွလုံးသားကိုအခ်ိန္ခနေလးအတြင္းမွာဖမ္းစားနိုင္ခဲ့ပါတယ္။

JuYeon's pov - ေနာက္ထပ္အဲ့အၿပဳံးေလးကိုထပ္ျမင္ရမွပဲေျဖသာေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္JaeHyunရယ္........
____________________________________

Thanks for reading🌸