JuYeonဒီေန႕ေန႕လည္ပိုင္းထမင္းစားၿပီးေတာ့ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ထြက္လာလိုက္သည္။ပုံမွန္ဆိုCompanyမွာပဲေသာက္ေလ့ရွိေပမဲ့ဒီေန႕ေတာ့သူတစ္ကူးတစ္ကဆိုင္မွာသြားေသာက္ေတာ့မည္။

ေကာ္ဖီေသာက္ရဖို႔ထက္ပိုအေရးႀကီးတဲ့အရာတစ္ခုရွိတယ္ေလ။အၿပဳံးေလး...ဘယ္သူနဲ႕မွမတူတဲ့အၿပဳံးေလးေကာထိုအၿပဳံးပိုင္ရွင္ေလးကိုေကာေတြ႕ခ်င္သျဖင့္အလုပ္ေတြအျမန္လုပ္ကာေန႕လည္ပိုင္းကားျဖင့္သူတစ္ေယာက္တည္းထြက္လာလိုက္သည္။

ဒါေတာင္ညီေတာ္ေမာင္Ericကသူ႕မေခၚလို႔စိတ္ေကာက္ေတာ္မူေနေလရဲ႕။ဒါေပမဲ့JuYeonတို႔ကေတာ့ဂ႐ုမစိုက္။အျပန္မွသာသူ႕အတြက္တစ္ခုခုဝယ္လာေပးလိုက္မည္ေလ။

Companyကေနဆိုေကာ္ဖီဆိုင္ကိုေရာက္ဖို႔ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့ေမာင္းရသည္။ဆိုင္ေရွ႕လည္းေရာက္ေတာ့JuYeonခ်က္ခ်င္းပင္ကားေပၚကဆင္းကာဆိုင္ထဲဝင္လိုက္သည္။

မေန႕ကလည္းတစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့ေပမဲ့ေသခ်ာမၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ဆိုင္ေလးကဒီေန႕မွပဲေသခ်ာၾကည့္ျဖစ္ေတာ့အေတာ္ေလးေကာင္းတဲ့ဆိုင္ပါလားလို႔သူေတြးလိုက္သည္။

ေကာ္ဖီေသာက္ရင္းစာဖတ္လို႔ရေအာင္စာအုပ္စင္အႀကီးႀကီးေတြလည္းထားေပးထားသည္။ဒါေပမဲ့သူဒီကိုလာရတာေကာ္ဖီဇိမ္ခံေသာက္ဖို႔မဟုတ္ဘူးေလ။

မထိုင္ခင္ဆိုင္ထဲကိုေဝ့ဝဲၿပီးရွာလိုက္သည္။သူ႕ရဲ႕အၿပဳံးပိုင္ရွင္ေလးကိုေပါ့။ဒါေပမဲ့လုံးဝမေတြ႕ေခ်။သူဆိုင္ထဲေရာက္လာေတာ့ဆိုင္ထဲမွာထိုင္ေနၾကတဲ့သူေတြကသူ႕ကိုေသခ်ာၾကည့္ေနၾကတာေပါ့။ေအးေပါ့ေလ။LeeJuYeonပဲကို။

သူလည္းဆိုင္ရဲ႕စားပြဲတစ္ခုမွာဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့အရပ္ရွည္ရွည္အသားျဖဴျဖဴနဲ႕waiterေလးတစ္ေယာက္သူ႕နားကိုေရာက္လာသည္။

"ဧည့္သည္...ဘာမ်ားသုံးေဆာင္မလဲဗ်"

"JaeHyun....အဲမဟုတ္ပါဘူး....အေမရိကာနိုတစ္ခြက္"

JuYeonမွာJaeHyunကိုေတြ႕ခ်င္ေဇာကမ်ားေနတာမလို႔စကားေတြေတာင္မွားေနသည္။

"ဟုတ္ကဲ့....ခနေစာင့္ေပးပါေနာ္"

တစ္ေအာင့္ၾကာေတာ့ထိုေကာင္ေလးကပဲေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုင္ကာသူ႕နားကိုလာခ်ေပးသည္။

မေနနိုင္ေတာ့တဲ့JuYeonကပဲ....

"ဟိုခန..."

"ဟုတ္ကဲ့"

"ဟို......JaeHyunကိုမေတြ႕မိသလိုပဲေနာ္"

"​ေအာ္...Hyungကေန႕လည္ပိုင္းနားေတာ့ေဆး႐ုံသြားလိုက္တယ္ဗ်"

"ေဆး႐ုံ?...သူဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"Hyungရဲ႕အေမပါေဆး႐ုံတင္ထားရလို႔ေလသူကေန႕လည္နားခ်ိန္ေရာက္တိုင္းသူ႕အေမဆီသြားေလ့ရွိတယ္ဗ်"

"​ေအာ္"

JuYeon's pov - ေတြ႕ခ်င္လို႔လာမွပဲနားခ်ိန္နဲ႕လာတိုးေနရလား။ဒီေန႕မရေတာ့လည္းေနာက္ေန႕ေပါ့

JuYeonလည္းေကာ္ဖီေသာက္စရာရွိတာေသာက္ၿပီးEricအတြက္bubble teaတစ္ခြက္ဝယ္ကာCompanyကိုျပန္လာလိုက္သည္။ေကာ္ဖီရဲ႕အရသာကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာသူဝန္ခံပါသည္။ဒါေပမဲ့ေတြ႕ခ်င္တဲ့သူမေတြ႕လိုက္ရေတာ့စိတ္ေတာ့မေကာင္း။
...................

ဒီေန႕လည္းJuYeonထပ္ၿပီးဆိုင္သြားဖို႔ျပင္ေနတုန္း႐ုတ္တစ္ရက္အခန္းထဲကိုဝင္ေရာက္လာတဲ့Eric...

"Hyung....အစည္းအေဝးရွိတယ္ေနာ္ခနေနလာလိမ့္မယ္"

"ဟမ္...ဘယ္သူလဲ"

"Mr.Kimရဲ႕Mallအသစ္ေဆာက္ဖို႔ကိစၥေလသူလာမွာ"

"အင္းအင္းသိၿပီ"

JuYeonလည္းအေျခအေနမေပးတာမလို႔ေနာက္ေန႕မွပဲသြားရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

Time skip.....

"JaeHyunေရ..."

"ဟုတ္ကဲ့SangYeon Hyung"

"HyungတူေလးကိုJacobနဲ႕မူႀကိဳမွာသြားႀကိဳေပးပါလား....Hyungကားကိုပဲယူသြားလိုက္ေလ...Hyungဧည့္သည္တစ္ေယာက္နဲ႕ခ်ိန္းထားတာရွိလို႔"

"ဟုတ္ကဲ့ရပါတယ္Hyung"

JaeHyunလည္းJacobကိုေခၚၿပီးမူႀကိဳကိုလာလိုက္သည္။ဒါေပမဲ့JaeHyunမသိတာတစ္ခုကထိုမူႀကိဳကJuYeonရဲ႕သားBoMinေလးတက္ေနတဲ့မူႀကိဳျဖစ္သည္ကိုပင္။

BoMinေလးလည္းသူ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ..တစ္နည္းေျပာရလွ်င္SangYeonရဲ႕တူေလးျဖစ္သူနဲ႕အတူတူထြက္လာေတာ့JaeHyunကိုျမင္လိုက္သည္။

"ဟင္...ဦးဦးေခ်ာေခ်ာ!!!!"

"BoMinကလည္းငါ့ဦးဦးသူငယ္ခ်င္းကိုသိတာလား"

"အင္း"

ကေလးႏွစ္ေယာက္ကJaeHyunနဲ႕Jacobနားကိုအေျပးေလးသြားလိုက္ၾကသည္။

"​ေအာ္....BoMinေလးပါလား"

"ဦးဦးေခ်ာေခ်ာကိုသားသားကလြမ္းေနတာ"

BoMinေလးမွာေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕JaeHyunေပၚကိုပါခုန္တတ္လိုက္ေသးသည္။

"ဒီကေလးနဲ႕ဘယ္လိုသိတာလဲ"

JacobမွာSangYeonရဲ႕တူေလးကိုခ်ီလ်က္ပင္ေမးေတာ့

"မေန႕ကေလ...လမ္းေပ်ာက္သြားလို႔ကြၽန္ေတာ္ေတာင္လိုက္ကူေပးရတယ္ဆိုတဲ့ကေလး"

"​ေအာ္...."

"ဒါနဲ႕BoMinေလးကိုDaddyလာႀကိဳမွာမဟုတ္ဘူးလား"

"ဟုတ္တယ္ဒါေပမဲ့ဦးဦးကိုေတြ႕လို႔သားသားေျပးလာတာ"

"​ေအာ္"

JuYeonေက်ာင္းေရွ႕မွာသူ႕သားေလးကိုေစာင့္ေနေပမဲ့ခုထက္ထိထြက္မလာေသးေတာ့ေဘးဘီကိုလွည့္ပတ္ၿပီးရွာလိုက္သည္။

ရွာလိုက္ေတာ့ေတြ႕ပါၿပီသူ႕သားကိုေကာသူရဲ႕အၿပဳံးပိုင္ရွင္ကိုေကာ။ဒါနဲ႕ပဲJuYeonလည္းJaeHyunဆီသြားလိုက္သည္။

"Daddy!!!"

"Daddyကေတာ့သားေလးကိုရွာလိုက္ရတာလက္စသတ္ေတာ့သူကဒီဦးဦးဆီမွာကို"

"ဟီး...."

"JaeHyun shi...ကြၽန္​ေတာ္တို႔ထပ္ေတြ႕ျပန္ၿပီေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့...သားသားေလးေရာ့Daddyဆီသြား"

JuYeonလည္းJaeHyunဆီမွBoMinေလးကိုလွမ္းခ်ီလိုက္ၿပီး....

"ဒါနဲ႕JaeHyun shiကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး..."

"​ေအာ္..ကြၽန္ေတာ္RoWooေလးကိုလာႀကိဳတာ...BoMinေလးနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြမွန္းမသိခဲ့ဘူး"

JuYeonၾကည့္လိုက္ေတာ့JaeHyunေဘးမွာေနာက္ထပ္ကေလးခ်ီထားတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္သည္။

JuYeon's pov - ငါကေတာ့လူလြတ္ထင္ေနတာကေလးေတာင္ရွိတယ္တဲ့လား

JuYeonစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားေလသည္။စစ္ပြဲမစခင္ျမႇားကုန္တယ္ပဲေခၚရမလား။အခုသူ႕ပုံကအဲ့လိုျဖစ္ေနသည္။ဒါေပမဲ့လည္းမေသခ်ာတာမလို႔သူအရဲစြန့္ၿပီးေမးၾကည့္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

"JaeHyun shiရဲ႕အမ်ိဳးသားလား"

"မဟုတ္ပါဘူးJuYeon shiရဲ႕ဒါကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ကအသိပါ...ဒီကေလးကကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ရွင္ရဲ႕တူေလး"

"ေအာ္အဲ့လိုကိုး"

JuYeonစိတ္ထဲခုမွအပူလုံးႀကီးက်သြားသည့္ႏွယ္။သူေက်နပ္ပါတယ္။JaeHyunကိုျမင္လိုက္ရလို႔ေလ။

"ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုသြားခြင့္ျပဳပါဦးJuYeon shi"

"ဟုတ္ကဲ့...သားသားဦးဦးကိုတာ့တာလုပ္လိုက္ဦးေလ"

"ဦးဦးေခ်ာေခ်ာတာ့တာ...RoWooလည္းတာ့တာ"

ဒီတစ္ခါေတာ့JaeHyunရဲ႕အၿပဳံးေလးကတစ္မ်ိဳးေလးလွေနျပန္သည္။
......................

"ဟူး....."

ခပ္ျပင္းျပင္းေလပူတစ္ခ်က္ကိုမႉတ္ထုတ္လိုက္မိသည္။အလုပ္စားပြဲရဲ႕ထိုင္ခုံမွာထိုင္ေနေပမဲ့စိတ္ကေတာ့လူတစ္ေယာက္စီမွာသာ။

"Lee JaeHyun......Lee JaeHyun...မင္းျပဳစားနိုင္လြန္းတယ္ကြာ"

"ေဒါက္........ေဒါက္"

"ဝင္ခဲ့"

"Hyungညစာစားမယ္ေလ"

Ericမွညစာစားရန္လာေခၚေသာေၾကာင့္JuYeonထလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့

"Ericေရ....ငါ့ကိုJaeHyunအေၾကာင္းစုံစမ္းေပးဦး"

"JaeHyun?....ေအာ္..ဟို....BoMinေလးကိုေခၚလာေပးတဲ့Hyungလား"

"အင္း"

"ဒါနဲ႕ဘာလို႔တုန္း"

"လွ်ာမရွည္နဲ႕စုံစမ္းဆိုစုံစမ္းထားလိုက္"

"အင္းပါ"

Eric's pov - Hyungထူးဆန္းေနတယ္......မဟုတ္မွလြဲေရာသူJaeHyun Hyungကိုႀကိဳက္ေနတာလား😳
...................

"Omma"

"​ေအာ္.....JaeHyunေလးလာၿပီလား"

"ဟုတ္..ဒီမွာOmmaစားဖို႔အသီးေတြဝယ္လာတယ္"

"Ommaလည္းခံတြင္းပ်က္ေနတာနဲ႕အေတာ္ပဲ"

"Ommaအခုတစ္ေလာေနရတာသက္သာတယ္မလား.....ေမာတာေတြဘာေတြေကာျဖစ္ေသးလား"

"ဟင္...မျဖစ္ပါဘူးသားရဲ႕....ဒါနဲ႕သား"

"ဗ်ာ"

"အေႂကြးေတြေကာဘယ္ေလာက္ထိေက်ၿပီလဲ"

"မစိုးရိမ္ပါနဲ႕Ommaရဲ႕အေႂကြးေတြက ကုန္သေလာက္နီးနီးျဖစ္ေနပါၿပီOmmaသာေနျမန္ျမန္ေကာင္းေအာင္ေနပါ"

"အင္းပါသားရယ္"

JaeHyunရဲ႕Ommaမွာသူ႕သားေလးအတြက္စိတ္မေကာင္းေခ်။ကေလးက စာေတာ္ရဲ႕သားနဲ႕သူ႕မွာေက်ာင္းေတာင္ၿပီးေအာင္မတတ္လိုက္ရ။အသုံးမက်တဲ့အေဖေၾကာင့္ငါ့သားေလးမွာဝဋ္ခံေနရရွာတာဟုသာေတြးမိသည္။

အေႂကြးေတြလည္းဆပ္ရတဲ့အျပင္သူ႕အတြက္ေဆး႐ုံစရိတ္ပါရွာေနရေတာ့JaeHyunေလးေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနရွာမွာ။

JaeHyun's Omma's pov - သားေလးေနာက္ဘဝက်ရင္ဒီလိုမိဘမ်ိဳးနဲ႕ထပ္ၿပီးမေတြ႕ရပါေစနဲ႕လို႔သာOmmaဆုေတာင္းေပးပါတယ္

"Omma...Omma"

"ဟင္ေျပာေလသား"

"ဒီမွာအသီးစားလို႔...သားေခၚေနတာၾကာၿပီOmmaဘာေတြေတြးေနတာလဲ"

"မဟုတ္ပါဘူးသားရဲ႕ေပးေပးစားမယ္"
............

"Hyungေရာ့....ဒီမွာ"

JuYeon ႐ုံးခန္းထဲမွာအလုပ္လုပ္ေနတုန္းEricဝင္လာၿပီးသူ႕စားပြဲေပၚကိုဖိုင္တြဲတစ္ခုလာတင္သည္။

"ဘာလဲဒါက"

"​Hyungစုံစမ္းခိုင္းထားတာေလ"

"JaeHyunလား"

"အင္း"

JuYeonလည္းဖိုင္တြဲကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ေရးရာဇဝင္မွတ္တမ္းကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

"အဲ့ဒီ့JaeHyun HyungဘဝကသနားစရာပါHyungေရ.....အေဖကေလာင္းကစားလုပ္ၿပီးအေႂကြးေတြမဆပ္နိုင္ေတာ့သူကပဲအေႂကြးေတြဒိုင္ခံဆပ္ေနရတာတဲ့...တကၠသိုလ္ေတာင္ၿပီးေအာင္မတတ္လိုက္ရဘူးတဲ့"

"သူ႕အေဖကေကာ"

"ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာင္မသိဘူးထြက္ေျပးသြားတာတဲ့...အဲ့တာသူ႕အေမကလည္းႏွလုံးေရာဂါနဲ႕ေဆး႐ုံတင္ထားရေတာ့အေႂကြးေတြတစ္လွည့္...အေမ့ေဆး႐ုံစရိတ္တစ္လွည့္ရွာေနရတာတဲ့"

"ေအာ္...."

JuYeonစိတ္ထဲအေတာ္ေလးပင္ဝမ္းနည္းသြားရသည္။JaeHyunကိုလည္းပိုလို႔ပင္သနားမိသြားသည္။

"မင္းဒါေတြကိုဘယ္လိုသိတာလဲ"

"အဲ့Hyungအလုပ္လုပ္ေနတဲ့Cafeကတစ္ေယာက္ကကြၽန္ေတာ္နဲ႕onlineမွာဂိမ္းေဆာ့ရင္းခင္တာေလအဲ့တာနဲ႕သူ႕ကိုေမးၾကည့္တာၿပီးေတာ့သူ႕ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ဖိုင္တြဲကသူအရင္တက္ခဲ့တဲ့တကၠသိုလ္ကဟာcopyယူလာတာ"

"​အင္း...သိၿပီ"

"ဒါနဲ႕အေႂကြးကဘယ္ေလာက္ရွိတာလဲဆိုတာေကာသိလား"

"သိန္းတစ္ရာဆိုလား"

JuYeonလည္းEricေျပာသမွ်နားေထာင္ၿပီးသြားေတာ့JaeHyunရဲ႕ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ကိုေသခ်ာၾကည့္မိလိုက္သည္။

ေမြးသကၠရာဇ္ကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့

"ဟင္....ငါ့ထက္ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ႀကီးတာလား"

____________________________________

Thanks for reading🌸