"Daddy~~"

"ေျပာသားေလး"

"ဦးဦးေခ်ာေခ်ာဆီသြားခ်င္တယ္"

"သားသားလြမ္းလို႔လား"

"ဟုတ္တယ္"

"လိုက္ပို႔ရမွာေပါ့ဗ်ာ"

"ဟီးဟီး"

သားကိုလိုက္ပို႔ေပးခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္းသူလည္းသြားခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္းဆိုေတာ့အိုေကမွာစိုေျပေနၿပီေလ။

JuYeonလည္းEricနဲ႕BoMinကိုေခၚၿပီးJaeHyunအလုပ္လုပ္တဲ့Cafeဆီကိုထြက္လာလိုက္ၾကသည္။

ဆိုင္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္BoMinေလးကJaeHyunကိုတန္းရွာေတာ့တာေပါ့။

သူတို႔သုံးေယာက္စားပြဲတစ္ခုမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့BoMinေလးကJaeHyunကိုေတြ႕သြားသည္။

"ဦးဦးေခ်ာေခ်ာ!!!!"

BoMinေလးကJuYeonေပၚကေနဆင္းၿပီးJaeHyunဆီကိုအေျပးေလးသြားလိုက္သည္။

"​ေအာ္...သားသားBoMin"

သူ႕ေပၚေျပးၿပီးခုန္တက္လာသည့္BoMinေလးကိုJaeHyunမျပဳတ္က်ေစရန္ထိန္းၿပီးခ်ီလိုက္သည္။

"သားသားဘယ္သူနဲ႕လာတာလဲ"

"Daddyရယ္ဦးဦးEricရယ္နဲ႕ဟိုမွာေလ"

JaeHyunလည္းBoMinေလးျပတဲ့ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ေလသည္။ၿပီးေတာ့သူတို႔ဝိုင္းကိုသြားလိုက္သည္။

"BoMinေလးကHyungကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ဆိုၿပီးပူဆာေနလို႔"

Ericမွေျပာလိုက္ေတာ့BoMinေလးကရယ္ျပေလသည္။

JuYeonကေတာ့JaeHyunကိုသာေငးေနတာေပါ့။

"ဒါနဲ႕ဘာသုံးေဆာင္ၾကမလဲမသိဘူး"

"ကြၽန္ေတာ္ကအေမရိကာနိုတစ္ခြက္Ericအတြက္ကBubble teaတစ္ခြက္ၿပီးေတာ့BoMinေလးကေကာဘာေသာက္မွာလဲ"

"သားသားကိတ္မုန့္စားခ်င္တယ္Bananaကိတ္"

"ဟုတ္ပါၿပီဒါဆိုခနဆင္းဦး....ဦးဦးသြားယူလိုက္ဦးမယ္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

JaeHyunလည္းJuYeonမွာထားတာေတြလာခ်ေပးၿပီးေတာ့BoMinေလးကခြံ႕ေကြၽးဟုပူဆာေနသည့္အတြက္ထိုင္ကာခြံ႕ေကြၽးေနရေလသည္။

JuYeonနဲ႕Ericကေတာ့ၾကည့္ၿပီးပီတိေတြျဖာလ်က္ေပါ့။

ၿပီးေတာ့ဆိုင္ထဲမွာဧည့္သည္ေတြမ်ားလာသည့္အတြက္ေၾကာင့္JaeHyunလည္းထကာစားပြဲထိုးေပးေနရေလသည္။

BoMinေလးကိုေတာ့Ericကပဲဆက္ေကြၽးေနၿပီးJuYeonကေတာ့စားပြဲထိုးကာအလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုပဲၾကည့္ေနေတာ့တာေပါ့။

"အမေလး....Hyungရယ္......မ်က္လုံးႀကီးလည္းကြၽတ္က်သြားဦးမယ္"

Ericမွစလိုက္ေတာ့JuYeonအရွက္ေျပေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန့္လိုက္သည္။

"ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေသာက္စရာရွိတာေသာက္"
......................

ဒီလိုနဲ႕JuYeonလည္းBoMinေလးကေတြ႕ခ်င္တာကိုအေၾကာင္းျပၿပီးဆိုင္မွာCafeလာေသာက္ေနတာႏွစ္ပတ္ေတာင္ေက်ာ္သြားခဲ့သည္။တစ္ခါတစ္ေလEricလည္းပါတတ္သည္။

BoMinနဲ႕JaeHyunဟာလည္းပိုမိုရင္းႏွီးလာခဲ့သလိုဆိုင္ကတစ္ျခားအလုပ္သမားေကာင္ေလးေတြကလည္းBoMinေလးကိုေတြ႕ရပါမ်ားေတာ့ခင္လာၾကသည္။

ဒါေပမဲ့BoMinေလးကေတာ့JaeHyunမွJaeHyun။ေရာက္တာနဲ႕JaeHyunကိုအရင္ေျပးဖက္လိုက္ရမွေက်နပ္သည္။

JuYeonကေတာ့JaeHyunကိုေန႕တိုင္းနီးပါးေလာက္ျမင္ေတြ႕ေနရေတာ့ေက်နပ္ေနတာေပါ့။ဒါေပမဲ့ေလာဘဆိုတာမ်ိဳးကအေတာမသတ္နိုင္ဘူးေလ။

အစကေတာ့႐ုပ္ကေလးျမင္ရရင္ေက်နပ္ေလာက္ၿပီထင္ခဲ့ေပမဲ့အခုေတာ့JaeHyunကိုအနားမွာေခၚထားလိုက္ခ်င္တဲ့အထိကိုသူျဖစ္ေနေလၿပီ။

ဟုတ္တယ္။သူJaeHyunကိုခ်စ္တယ္။အခ်စ္ဆိုတာကိုေတာ့JuYeonေသခ်ာမသိပါ။သူ႕အတြက္အခ်စ္ဆိုတာJaeHyunပဲ။ျမတ္နိုးရာဆိုတာလည္းJaeHyunပဲ။သူ႕ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးကJaeHyunကိုသူ႕ကိုၿပဳံးျပလိုက္တဲ့ေန႕ကစၿပီးပါသြားခဲ့တာ။

အခုလည္းသူJaeHyunကိုေငးေနသည္။အျခားစားသုံးသူေတြလည္းရွိေနတာမလို႔သိသိသာသာႀကီးေငးေနတာေတာ့မဟုတ္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ဟိုကိုၾကည့္သလိုလိုဒီကိုၾကည့္သလိုလိုလုပ္ၿပီးေငးရတာေပါ့။

"Lee JuYeon shi"

သူထိုင္ေနတဲ့ဝိုင္းကိုေရာက္လာသည့္ဆိုင္ပိုင္ရွင္SangYeon။

"ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ"

"ကြၽန္​ေတာ္အလုပ္ကိစၥတစ္ခုေလာက္ေျပာခ်င္လို႔ပါ"

"​ေအာ္ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ"

"ကြၽန္ေတာ္အခုမိန္းလမ္းရဲ႕ညာဘက္အျခမ္းမွာေနရာေကာင္းတစ္ခုေတြ႕ထားလို႔ကြၽန္​ေတာ္ဆိုင္ခြဲဖြင့္မယ္လို႔စဥ္းစားထားတယ္အဲ့တာဆိုင္ရဲ႕ဒီဇိုင္းကိုေတာ့Lee JuYeonဆီပဲအပ္ခ်င္လို႔ပါ"

"​ေအာ္...ဟုတ္ကဲ့ရပါတယ္မနက္ျဖန္ေလာက္ကြၽန္​ေတာ့္Companyကိုလာခဲ့လိုက္ပါ..ဒီမွာကြၽန္​ေတာ့္လိပ္စာကဒ္"

"ဟုတ္ကဲ့ေက်းဇူးပါ"

Time skip.....

JaeHyunအိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ဆိုဖာေပၚကိုပစ္လွဲလိုက္သည္။သူဒီေန႕ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနသည္။အရင္ကလည္းပင္ပန္းေပမဲ့ဒီေန႕ညေနအလုပ္ၿပီးလို႔အေမ့ဆီအသြားအေမရဲ႕ႏွလုံးကအေကာင္းကေန႐ုတ္တစ္ရက္ႀကီးထေဖာက္လာသျဖင့္သူစိုးရိမ္သြားရေသးသည္။

ၿပီးေတာ့ဆရာဝန္ေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္သူအခုထက္ထိစိတ္မေအးနိုင္ေသးေခ်။

"ဒီလိုႏွလုံးထေဖာက္တာဒီတစ္ခါေတာ့ကယ္လို႔ရေပမဲ့ေနာက္တစ္ခါဒီလိုထပ္ျဖစ္ရင္ေတာ့အသက္အႏၱရာယ္ပါထိခိုက္လာနိုင္ေခ်ရွိတယ္"

ဆရာဝန္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြနားထဲျပန္ၾကားရင္းJaeHyunစိတ္ညစ္မိသည္။သူ႕မွာေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမလည္းမရွိ....အေဖျဖစ္သူကလည္းထားခဲ့...အခုတစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တဲ့အေမကိုေတာ့သူမဆုံးရႈံးခ်င္။

ဖုန္းထုတ္ကာဘဏ္အေကာင့္ထဲကိုဝင္ၾကည့္လိုက္မိ​ေတာ့သူသက္ျပင္းခ်မိသည္။

"​ေနာက္ထပ္အလုပ္တစ္ခုေလာက္ထပ္ရွာရင္ေကာင္းမလား"

အေႂကြးကေတာ့ေနာက္ႏွစ္လၿပီးရင္ေက်ၿပီျဖစ္ေပမဲ့အေမရဲ႕ဒီလေဆး႐ုံစရိတ္ကထင္ထားတာထက္ပိုကုန္က်သည္မို႔ပိုက္ဆံကမေလာက္ခ်င္။
....................

JuYeonညပိုင္းအလုပ္ကသိပ္မရွိတာမို႔မအိပ္ခ်င္ေသးတာနဲ႕dining roomထဲဝင္ကာဆိုဂ်ဴေသာက္ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

သူေသာက္ေနတုန္းဂိမ္းေဆာ့ရင္းတန္းလန္းေရာက္လာသည့္Eric။

"ဟာ...Hyungတစ္ေယာက္တည္းေသာက္ေနတာလား"

"ငါ့အျပင္ဘယ္သူ႕ကိုေတြ႕ေသးလို႔တုန္း"

"Hyungကလည္းဆိုဂ်ဴကတစ္ေယာက္တည္းေသာက္ရင္မကာင္းဘူးအေဖာ္ေလးရွိမွေပါ့လာကြၽန္ေတာ္ေသာက္ကူမယ္"

ေျပာေျပာဆိုဆိုJuYeonရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာလာထိုင္ၿပီးခြက္ယူကာသူ႕ဟာသူထည့္ေသာက္ေလသည္။

Ericကငယ္လည္းငယ္ေသးၿပီးေတာ့သိပ္လည္းမေသာက္နိုင္သည္မို႔သုံးခြက္ေလာက္နဲ႕တင္လူကမူးခ်င္ေနသည္။

"ဒါနဲ႕ငါတိုရဲ႕တည္ၿငိမ္လြန္းလွတဲ့Hyungဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးခ်စ္တတ္သြားတာလဲ"

"မင္းသိေနတယ္ေပါ့"

"ဟာ...သိတာေပါ့Hyungကေကာ္ဖီဆိုCompanyမွာပဲေသာက္တတ္တာကိုဆိုင္မွာသြားသြားၿပီးေသာက္ေနကတည္းကသိတာ"

JuYeonတစ္ခ်က္ၿပဳံးမိလိုက္သည္။

"JaeHyun Hyungကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္သေဘာက်လား"

"အင္း....သေဘာက်႐ုံတင္မဟုတ္ဘူးခ်စ္ပါခ်စ္ေနတာရၿပီလား"

"ဒါေပမဲ့ေလJaeHyun Hyungရဲ႕ဘဝကလည္းေနာ္႐ုပ္ေလးနဲ႕မွမလိုက္ၾကမ္းတမ္းရတယ္လို႔"

"ငါလည္းအဲ့တာကိုေတြးေနတာ...ငါကူညီေပးလိုက္ရင္ေကာင္းမလား"

"ဘာလဲအေႂကြးေတြHyungကဆပ္ေပးမလို႔လား"

"အင္း"

"သူကဘယ္လက္ခံမလဲHyungရဲ႕"

"ေအးေနာ္.....ဒါေပမဲ့ငါ့အနားမွာကိုေခၚထားၿပီးေစာင့္ေရွာက္ေပးခ်င္တာ"

"အဲ့လိုဆိုရင္ေတာ့Hyungကသူ႕ေယာက်္ားျဖစ္မွပဲရမယ္..."

"ငါကအတင္းအၾကပ္သြားလုပ္မိရင္ဟိုကငါ့ကိုမခ်စ္ခင္မုန္းသြားဦးမယ္"

"သိရင္လည္းၿပီးတာပဲ...ဒါေပမဲ့Hyungသူ႕ကိုအနီးမသိမသာလိုက္ေစာင့္ေရွာက္လို႔ရတာပဲ"

"​အဲ့လိုပဲလုပ္ရမလား"

"ထားပါ...ခုေတာ့အိပ္ရေအာင္ကြၽန္ေတာ္မူးေနၿပီ"

"ေအးေအး"
...................

JuYeonဒီေန႕Cafeဆိုင္ပိုင္ရွင္SangYeonနဲ႕အလုပ္ကိစၥေဆြးႏြေးေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သားကလည္းအသက္လည္းသိပ္မကြာၿပီးေတာ့SangYeonကခင္ခင္မင္မင္လည္းရွိသည္မို႔JuYeonနဲ႕စကားေျပာရတာအဆင္ေျပေလသည္။

ႏွစ္ေယာက္ကခင္တာမၾကာေပမဲ့ဟိုးငယ္ငယ္ကတည္းကေပါင္းလာၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပင္ေျပာဆိုဆက္ဆံေနၾကသည္။SangYeonဟာJuYeonကိုအရွိန္အဝါႀကီးသူမို႔ေၾကာက္႐ြံ႕ေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္JuYeonဟာလည္းအရွိန္အဝါႀကီးသည္မို႔SangYeonကိုႏွိမ့္ခ်ၿပီးဆက္ဆံတာမ်ိဳးလည္းမရွိ။

ရယ္လိုက္ေမာလိုက္ႏွင့္ပင္။အလုပ္ကိစၥလည္းေျပာၿပီးသြားေတာ့JuYeonကSangYeonကိုJaeHyunအ​​ေၾကာင္းတစ္ေစ့တစ္​ေစာင္းကလည္းေမးေသးသည္။Ericစုံစမ္းေပးထားလို႔အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုသိေပမဲ့ထပ္ၿပီးဘာမ်ားသိရဦးမလဲဟူေသာစိတ္ျဖင့္ေမးလိုက္သည္။

"ဒါနဲ႕SangYeon Hyung...JaeHyunကအလုပ္ဝင္တာၾကာၿပီလား"

"အင္းႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ"

"​ေအာ္...."

"ဒါနဲ႕ဘာျဖစ္လို႔တုန္း"

"ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူးဒီအတိုင္းပဲ"

"မင္းသူ႕ကိုစိတ္ဝင္စားေနတာလား"

"ဟင္.....Hyungလည္းသိေနတာလား"

"ဟ...ဟ...ငါဒီတိုင္းပဲခန့္မွန္းၾကည့္တာပါ..ၿပီးေတာ့ငါတို႔ဆိုင္ကိုလာေနၾကေဖာက္သည္ေကာင္မေလးေတြကမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုShipေပးေနၾကတယ္ေလ"

JuYeonကေတာ့ရွက္သြားၿပီးဂုတ္ကိုသာပြတ္မိသည္။

"ငါလည္းအမွန္အတိုင္းေျပာရရင္JaeHyunကိုဒီထက္ပိုေကာင္းတဲ့ဘဝေလးရေစခ်င္တယ္သူကငါ့အတြက္ေတာ့ညီေလးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ...ငါတစ္ခါေတာ့ကူညီဖို႔လုပ္ဖူးတယ္ဒါေပမဲ့သူကလက္မခံဘူး"

"အင္း....ကြၽန္ေတာ္လည္းကူညီေပးခ်င္ပါတယ္"

"ေအးေပါ့...ႀကိဳးစားၾကည့္ေပါ့ကြာ...သူလည္းမင္းကိုျပန္ၿပီးမခ်စ္နိုင္ပါဘူးလို႔ေျပာလို႔မရဘူးေလ"

"ဟုတ္ပါၿပီ"
..................

ဒီေန႕ညေနJuYeon BoMinေလးကိုမူႀကိဳကေနေခၚလာၿပီးေတာ့Ericနဲ႕ပဲအိမ္မွာထားခဲ့လိုက္သည္။သူကေတာ့ကားနဲ႕ထြက္လာလိုက္သည္။

တစ္ျခားေနရာေတာ့မဟုတ္။Ericေျပာသလိုအနားမွာေခၚမရေတာ့အေဝးကေနပဲလိုက္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့။

ဆိုင္နဲ႕မနီးမေဝးမွာကားကိုရပ္လိုက္ၿပီးကားေပၚကေနသူ႕ရဲ႕JaeHyunေလးထြက္အလာကိုေမွ်ာ္ေနမိသည္။

သိပ္မၾကာလိုက္JaeHyunထြက္လာသည္။JuYeonလည္းသူ႕ေနာက္ကိုကားနဲ႕ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္ေနသည္။

JuYeonလည္းခ်စ္တတ္ေတာ့မွပဲသူခိုးက်င့္သူခိုးႀကံႀကံေနရတယ္။အခုသူ႕ပုံကJaeHyunကိုလိုက္ၿပီးstalkေနတဲ့ပုံ။ဒါေပမဲ့ေကာင္းေသာStalkျခင္းေပါ့။

သူJaeHyunေနာက္ကိုလိုက္ေနေပမဲ့အခုJaeHyunသြားေနတဲ့ေနရာသူ႕အိမ္မဟုတ္။Ericယူလာေပးတဲ့ဖိုင္ထဲမွာJaeHyunရဲ႕အိမ္လိပ္စာပါသည့္အတြက္ဘယ္ရပ္ကြက္မွာေနမွန္းေတာ့JuYeonသိသည္။

ဒါေပမဲ့အခုသူသြားေနတာကအိမ္ကိုမဟုတ္။လိုက္ရင္းနဲ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဟန္ျမစ္ဘက္ျဖစ္ေနသည္။လူသူရွင္းတဲ့ဘက္ကိုတစ္မင္သက္သက္ေ႐ြးၿပီးသြားတာမလို႔JuYeonလည္းေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

ခုံတန္းေလးတစ္ခုနားေရာက္ေတာ့JaeHyunထိုင္ခ်လိဳက္သည္ကိုျမင္သည္။ဒါနဲ႕JuYeonလည္းကားကိုရပ္ၿပီးဘာမ်ားျဖစ္လို႔ပါလိမ့္လို႔ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

JaeHyunပုံၾကည့္ရတာငိုေနသလိုလိုရွိတာမို႔JuYeonစိုးရိမ္သြားမိၿပီးခ်က္ခ်င္းကားေပၚကဆင္းကာJaeHyunထိုင္ေနတဲ့နားေလးကိုသြားလိုက္သည္။

JaeHyunဒီေန႕သူေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနသည္။အိမ္ကိုလည္းမျပန္ခ်င္တာမလို႔အလုပ္ၿပီးတာနဲ႕ဟန္ျမစ္ဘက္ကိုထြက္လာလိုက္သည္။

သူထိုင္ခုံတန္းေလးတစ္ခုမွာထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီးစိတ္ညစ္သမွ်ေတြအကုန္စုၿပီးငိုခ်လိဳက္သည္။သူငိုေနတုန္း႐ုတ္တစ္ရက္သူ႕နားကိုေရာက္လာသည့္လူတစ္ေယာက္။

"Jaehyun shi"

ေဘးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့JuYeonျဖစ္ေနသည္။

JaeHyunလည္းမ်က္ရည္ေတြကိုအလ်င္အျမန္သုတ္လိုက္သည္။JuYeonကေတာ့သူခ်စ္ရတဲ့သူဒီလိုငိုေနတာျမင္ေတာ့စိတ္မေကာင္း။သူ႕ကိုျမင္ေတာ့မ်က္ရည္ေတြကိုအျမန္သုတ္လိုက္ေပမဲ့နက္ေမွာင္ေတာက္ပေနတဲ့မ်က္လုံးေလးထဲမွာေနရာယူေနတဲ့မ်က္ရည္ဥေလးေတြကိုေတာ့သူမဖယ္ရွားန္ိုင္ခဲ့ပါ။

JuYeon JaeHyunေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးစကားေျပာရန္စလိုက္သည္။ဒါေပမဲ့JaeHyunမွ....

"JuYeon shiဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးေရာက္လာတာလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္ဒီအတိုင္းေလညွင္းလာခံရင္းနဲ႕JaeHyunကိုေတြ႕လို႔လာတာ"

သူမုသားသုံးမွရမည္ေလမဟုတ္ရင္JaeHyunကိုခ်စ္လြန္းလို႔လိုက္stalkေနတာပါလို႔ေျပာလို႔မွမရဘဲ။

"ေအာ္...."

ဘာစကားမွဆက္မေျပာျဖစ္ၾက။အေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ျမစ္ေရျပင္ကိုသာေငးၾကည့္ေနသည္။သူတ္ို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲကေလထုဟာလည္းေအးစက္ၿငိမ္သက္လ်က္။

ခနၾကာေတာ့JuYeonဘက္ကပဲ....

"JaeHyun shiဘယ္ေလာက္ထိပင္ပန္းေနလဲေတာ့ကြၽန္ေတာ္မသိပါဘူးဒါေပမဲ့ဝမ္းနည္းေနရင္စိတ္ကိုမတင္းထားပါနဲ႕ကြၽန္ေတာ္ေရွ႕မွာေတာ့စိတ္ကိုေျဖခ်လိဳက္လို႔ရပါတယ္"

ဒါလည္းJaeHyunကဘာမွျပန္မေျပာေသးဘဲျမစ္ေရျပင္ကိုသာဆက္ၾကည့္ေနလ်က္ပင္။

"JuYeon shi....ကံၾကမၼာကေကာင္းတဲ့အရာလို႔ထင္လား"

ျမစ္ေရျပင္ကိုသာၾကည့္ၿပီးေတြးေတြးဆဆေျပာလိုက္သည့္JaeHyunရဲ႕စကားေၾကာင့္JuYeonခနၿငိမ္သက္သြားသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ကံၾကမၼာဆိုတာလူအ​ေပၚမွာမူတည္ၿပီးအေကာင္းအဆိုးျဖစ္တယ္လို႔ကြၽန္​ေတာ္ထင္တယ္....."

"ဒါဆိုJuYeon shiရဲ႕ကံၾကမၼာကေကာေကာင္းတယ္လို႔ထင္လား"

"မထင္ပါဘူး....ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကမိဘႏွစ္ပါးလုံးေရာအကိုနဲ႕မရီးကိုပါေစာေစာစီးစီးေခၚသြားတဲ့ကံၾကမၼာက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့မေကာင္းဘူး"

ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့JaeHyun JuYeonဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိသည္။JuYeonမ်က္ႏွာမွာလည္းဝမ္းနည္းမႈအရိပ္အေယာင္ေတြေတြ႕ေနရသည္။

"ဒါဆိုကြၽန္​ေတာ့္ကံၾကမၼာကလည္းမေကာင္းဘူးပဲေျပာရမလား....ဒီေန႕ကြၽန္ေတာ္ေဆး႐ုံကိုသြားေတာ့ဆရာဝန္ကေျပာလိုက္တယ္Ommaရဲ႕ေရာဂါကဆိုးတဲ့ဘက္ကိုေရာက္ေနၿပီတဲ့........

စကားေျပာရင္းနဲ႕အသံေလးတိမ္ဝင္သြားတဲ့JaeHyunကိုJuYeonသနားမိသည္။

"အသက္ရွင္နိုင္ေျခ50%ပဲရွိေတာ့တယ္တဲ့"

ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းငိုခ်လိဳက္သည့္JaeHyun။

"ဘာလို႔လဲ.....ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့အေမကို႔မွဘာလို႔လဲလို႔"

ေျပာရင္းပင္ရွိုက္ႀကီးတစ္ငင္ငိုေကြၽးလာသည္မို႔JuYeonဘာမွစဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲJaeHyunကိုယ္ေလးကိုဆြဲလွည့္ၿပီးဖက္လိုက္သည္။JaeHyunက​ေတာ့JuYeonရင္ခြင္ကိုမွီကာငိုေနမိသည္။

သူငိုတာဘယ္ေလာက္ပင္ၾကာသြားသည္မသိ။စလာတုန္းကလိေမၼာ္နီေရာင္သန္းေနတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးေတာင္အနက္အျဖစ္သို႔ေျပာင္းသြားေလသည္။

ၾကာၾကာငိုေတာ့အသံေတာင္မထြက္ေတာ့ေခ်။ထိုက်မွပဲJuYeonရင္ခြင္ထဲကထြက္ေတာ့သည္။

JuYeonကေတာ့သူျမတ္နိုးရပါတယ္ဆိုတဲ့JaeHyunကဲ့မ်က္ႏွာမွာအၿပဳံးေလးအစားငိုမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာေလးဆိုေတာ့JuYeonရင္ထဲနာက်င္ရသည္။

ဒါဟာလည္းအခ်စ္ေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕။ခ်စ္မိတဲ့အခါႏွစ္ကိုယ့္တစ္စိတ္ျဖစ္သြားတယ္ေခၚမလား။ဒါေပမဲ့လည္းသူကပဲတစ္ဖက္သက္ခ်စ္ေနရတာမလို႔အဲ့လိုေတာ့ေျပာမရေခ်။

ဒါေပမဲ့JuYeonမသိသည္ကသူ႕အခ်စ္ကတစ္ဖက္သတ္အခ်စ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာပင္ျဖစ္သည္။

____________________________________

ဒီအပိုင္းေလးကေတာ့နည္းနည္းရွည္သြားတယ္ေနာ္

Thanks for reading🌸