JaeHyunအခုသူလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာငိုေနမိသည္။ထိုလူဟာလည္းအျခားလူမဟုတ္။သူခ်စ္ရတဲ့သူLee JuYeonပင္။

သူJuYeonအေၾကာင္းကိုေတာ့သိပ္မသိပါဘူး။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအရမ္းႀကီးလည္းခင္မင္ရင္းႏွီးေနတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။သားေလးBoMinကလာေတြ႕ရင္းနဲ႕သာေမးထူးေခၚေျပာေလာက္သည့္အထိပဲရွိသည္။

ဒါေပမဲ့သူခ်စ္မိၿပီေလ။သူရဲ႕မသိစိတ္တစ္ေနရာကေကာသိစိတ္ကေကာခ်စ္မိေနၿပီ။ဘယ္အခ်ိန္ကလည္းေတာ့အတိအက်မမွတ္မိေပမဲ့လို႔ေပါ့။သူေရွ႕ဆက္တိုးဖို႔ေတာ့ေယာင္လို႔ေတာင္မစဥ္းစားဖူးပါဘူး။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေျခအေနကပါးစပ္ကထုတ္မေျပာရင္ေတာင္မျဖစ္နိုင္ဘူးမလား။အိမ္ေထာင္သည္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုမွခ်စ္မိေနေတာ့လည္းမတတ္နိုင္ဘူးဟုသာသူေတြးမိသည္။

အခုခ်ိန္ထိJuYeonဟာအိိမ္ေထာင္သည္မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုJaeHyunမသိေသးပါ။အျခားလူကိစၥကိုစိတ္ဝင္စားေနရေလာက္သည္အထိသူ႕မွာအခ်ိန္မရွိပဲ။သူ႕ဗီဇကိုကလည္းစပ္စုသည့္ထဲမွာမပါေတာ့တစ္ျခားလူေတြေျပာသံၾကားလည္းနားမေထာင္တတ္ေပ။

JaeHyunငိုလို႔ဝေတာ့မွJuYeonရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနမွန္းသတိထားမိသည္။အဲ့ေတာ့မွျပာျပာသလဲခြာလိုက္ၿပီးမ်က္ရည္မ်ားကိုအျမန္သုတ္လိုက္သည္။

"ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္JuYeon shi...ညေတာင္ေရာက္ေနၿပီပဲအိမ္မွာBoMinေလးနဲ႕JuYeonရဲ႕အမ်ိဳးသမီးစိတ္ပူေနလိမ့္မယ္ေလ...ျပန္ပါေတာ့"

"ေနပါဦးကြၽန္ေတာ့္မွာမိန္းမရွိတယ္လို႔ဘယ္သူေျပာလဲ"

"ဟမ္"

"JaeHyun shiကအခုထက္ထိမသိေသးဘူးကို...ကြၽန္​ေတာ္ကအခုခ်ိန္ထိလူပ်ိဳပါ"

JaeHyunနားမလည္စြာျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဒါဆိုBoMinေလးက"

"ကြၽန္ေတာ့္တူေလးပါဆုံးသြားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္အကိုနဲ႕မရီးရဲ႕ကေလး.....တစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနခဲ့ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကပဲေမြးစားလိုက္တာ"

"​ေအာ္...အဲ့လိုကိုး...."

JaeHyunစိတ္ထဲအနည္းငယ္ဝမ္းသာသြားသေယာင္။သူအနည္းဆုံးေတာ့စိတ္သန့္သန့္နဲ႕ခ်စ္လို႔ရသြားၿပီေလ။

"ငိုလို႔ဝၿပီလား"

"ဗ်ာ.....ဟုတ္ကဲ့"

"ဒါဆိုကြၽန္​ေတာ္တို႔တစ္ခုခုသြားစားၾကမလားကြၽန္ေတာ္ညစာမစားရေသးဘူးခင္မင္တဲ့သေဘာအေနနဲ႕ကြၽန္​ေတာ္ဝယ္ေကြၽးပါ့မယ္"

"ဟုတ္ကဲ့...."

ကားထဲေရာက္ေတာ့....

"အာ....ဒါနဲ႕JuYeon shiကအခုအျပင္မွာဆိုေတာ့BoMinေလးက"

"Ericနဲ႕အိမ္မွာထားခဲ့တယ္ေလ"

"​ေအာ္...."

ထိုစဥ္အႀကံတစ္ခုရသြားတဲ့Juyeonမွ..

"JaeHyun shi...ညစာကိုကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာပဲလိုက္စားမလားBoMinေလးလည္းJaeHyun shiပါလာရင္​ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားမွာ"

"အဆင္ေျပပါ့မလား"

"မ​​ေ​ျပစရာဘာအေၾကာင္းရွိလို႔လဲအိမ္မွာကကြၽန္ေတာ္ရယ္Ericရယ္BoMinေလးရယ္နဲ႕အိမ္အကူေတြပဲရွိတာ...လိုက္ခဲ့ပါေနာ္BoMinေလးတို႔လည္းဒီအခ်ိန္ညစာစားရေသးမွာမဟုတ္ဘူး"

"ဟုတ္ကဲ့ဒါဆိုကြၽန္​ေတာ္လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္"

ဒီလိုနဲ႕JaeHyunလည္းJuYeonရဲ႕အိမ္ကိုေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္မံေရာက္သြားပါေတာ့သည္။
.................

"ဦးဦးEricကားသံၾကားတယ္Daddyျပန္လားၿပီထင္တယ္"

"အင္းသြားႀကိဳၾကမယ္ေလ"

Ericနဲ႕BoMinေလးတို႔လည္းေလွကားေပၚကေနအျမန္ဆင္းၿပီးJuYeonကိုသြားႀကိဳၾကသည္။BoMinေလးကေတာ့ဆင္းၿပီးတာနဲ႕အိမ္အဝင္ေပါက္မွာေရာက္ေနတဲ့JaeHyunကိုျမင္ေတာ့...

"ဦးဦးေခ်ာေခ်ာ!!!!"

အေျပးေလးသြားၿပီးJaehyunေပၚက္ိုလွမ္းခုန္တက္လိုက္သည္။JaeHyunကလည္းျပန္ဖက္လိုက္ၿပီးBoMinပါးေလးကိုတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။

"ဦးဦးေခ်ာေခ်ာကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးသားသားတို႔ဆီလာတာလဲ"

"Daddyေခၚလာတာေလညစာအတူတူစားရေအာင္လို႔"

JuYeonျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့BoMinေလးေပ်ာ္ေနေလရဲ႕။Ericကေတာ့ငါ့အကိုလက္သြက္သည္ဟုသာေတြးမိသည္။

ညစာအတူတူစားၾကေတာ့BoMinေလးကJuYeonေပါင္ေပၚမွာထိုင္ၿပီးJaeHyunခြံ႕ေကြၽးတာကိုစားေနသည္။

ဒါကိုျမင္တဲ့ကေလးစိတ္မေပ်ာက္ခ်င္ရွာတဲ့Ericက....

"Bominတို႔ကေတာ့ဇိမ္ပဲ....ကြၽန္​ေတာ္ေတာင္ျပန္ငယ္ခ်င္သြားၿပီ"

JaeHyunကၿပဳံးလိုက္ၿပီး...

"ကဲပါေရာ့စားျပန္ငယ္စရာေတာင္မလိုပါဘူးဒီက ကေလးႀကီးကိုလည္းခြံ႕ေကြၽးမွာ"

JaeHyunမွEricကိုခြံ႕ေကြၽးလိုက္ေတာ့JuYeonက

"အဟမ္း!!! Ericမင္းကေလးလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႕"

"ကေလးမဟုတ္လည္းJaeHyun Hyungခြံ႕ေကြၽးတာေလးက စားေကာင္းလို႔"

သြားႀကီးၿဖီးၿပီးJuYeonကိုစေနေသာကေလးႀကီးEricရယ္ပါ။

"JaeHyunကိုအားနာလိုက္တာဗ်ာ...ထမင္းစားဖို႔ေခၚပါတယ္ဆိုဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုခြံ႕ေကြၽးေနရတယ္"

"ရပါတယ္JuYeonရဲ႕"

JaeHyunကေစာနကလိုငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနတဲ့႐ုပ္ေလးမဟုတ္ေတာ့တာမလို႔JuYeonစိတ္သက္သာရာရသည္။

ထမင္းစားလို႔ၿပီးသြားေတာ့JaeHyunမျပန္ေသးဘဲEricနဲ႕BoMinတို႔ကေခၚတာေၾကာင့္ဧည့္ခန္းထဲမွာအတူတူထိုင္ကာဂိမ္းေဆာ့ေနၾကသည္။

JaeHyunကသိပ္လည္းမေဆာ့တတ္သည္မို႔Ericနဲ႕BoMinေဆာ့တာကိုသာထိုင္ၾကည့္မိသည္။ဂိမ္းကအရမ္းခက္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးဒါေပမဲ့ဂိမ္းဆိုစိတ္ေတာင္မဝင္စားဖူးခဲ့တဲ့JaeHyunအဖို႔ကေတာ့ခက္ေနတာေပါ့။

ဒါေပမဲ့လည္းသူေပ်ာ္ပါသည္။ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုထိန္းရတာေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသည္ဟုသာေတြးသည္။

JuYeonကေတာ့သူတို႔သုံးေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီးပီတိေတြျဖာလို႔။ၿပီးေတာ့သူေတြးမိသည္က...

JuYeon's pov - JaeHyunသာငါ့အပိုင္ဆိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ေကာင္းမလဲကြာ

အေတြးတို႔ကိုရပ္တန့္ကာနာရီကိုၾကည့္မိေတာ့8နာရီခြဲေနေလၿပီ။သူအတြက္ကေတာ့ေစာေပမဲ့JaeHyunအတြက္က်ေတာ့ေနာက္က်ေနသည္မို႔JuYeonလည္းJaeHyunကိုျပန္လိုက္ပို႔ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။

"BoMinေလးနဲ႕Eric...ဦးဦးျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္"

"ဟင့္...ဦးဦးဒီမွာပဲအိပ္လို႔မရဘူးလား"

"ဘယ္ရမလဲBoMinရဲ႕ဦးဦးလည္းအိမ္ျပန္ရမွာေပါ့"

"ဒါဆိုေနာက္ေန႕လည္းလာခဲ့ေနာ္"

"အင္းပါ"

"ဒါနဲ႕Hyungတို႔ကြၽန္​ေတာ္ပါလိုက္ကူရမလား................မလိုက္တာေကာင္းပါတယ္ကြၽန္​ေတာ္BoMinေလးကိုသြားသိပ္လိုက္ပါ့မယ္"

Ericကလိုက္ကူရန္ေျပာခ်ိန္တြင္JuYeonမွမ်က္စပစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္Ericစကားလြဲလိုက္သည္။

Time skip..

အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့....

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္JuYeon shi"

"ရပါတယ္.....စိတ္ထဲေကာဘယ္လိုေနေသးလဲေပါ့သြားရဲ႕လား"

"ဟုတ္ကဲ့BoMinေလးတို႔နဲ႕အတူေဆာ့လိုက္ရေတာ့စိတ္ထဲေပါ့သြားတယ္"

"​ေအာ္....အဲ့တာေၾကာင့္လားကြၽန္​ေတာ္ကကြၽန္​ေတာ္ႏွစ္သိမ့္ေပးလို႔စိတ္ေပါ့တယ္ထင္ေနတာ"

JuYeonမွစလိုက္ေတာ့Jaehyunကလည္းပ်ာပ်ာသလဲျဖင့္

"အဲ့တာေၾကာင့္လည္းပါ ပါတယ္"

"ဟဟ ကြၽန္​ေတာ္ကစတာပါဗ်ာ"

"ဒါဆိုကြၽန္​ေတာ္အထဲဝင္​ေတာ့မယ္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

JuYeonတစ္ေယာက္JaeHyunအိမ္ထဲဝင္သြားသည္အထိလိုက္ၾကည့္ၿပီးမွျပန္လာလိုက္သည္။

JaeHyunတစ္ေယာက္ကေတာ့ခုန္ေနတဲ့သူ႕ႏွလုံးသားကိုအတင္းလ်စ္လ်ဴရႈၿပီးအိပ္စက္ျခင္းဆီသို႔ဦးတည္လိုက္သည္။

တစ္ဖက္မွာေတာ့JuYeonတစ္ေယာက္သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာငိုေနခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးဆီကရတဲ့ကိုယ္သင္းနံ႕ေမႊးေမႊးေလးရယ္....သူ ခိုးၿပီးနမ္းခဲ့မိတဲ့ဆံႏြယ္အိအိေလးဆီကရတဲ့Shampooနံ႕ေလးရယ္ကိုျပန္ေတြးၿပီးၿပဳံးၿပဳံးႀကီးျဖစ္ေနျပန္သည္။
.............

ေနာက္ေန႕ေရာက္ေတာ့....

ႏွစ္ေယာက္သားကပုံမွန္ေန႕ေတြလိုပဲအလုပ္ကိုယ္စီလုပ္ကာတစ္ေန႕တာကိုျဖတ္သန္းၾကရျပန္သည္။

ဒီေန႕မွJuYeonကအျခားလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးကဟိုတယ္ေဆာက္မယ္ဟူ၍အလုပ္လာအပ္သျဖင့္ထိုကိစၥအတြက္ေၾကာင့္သူအလုပ္ေတာ့ပိုမ်ားေနေလသည္။

ဒါေၾကာင့္BoMinေလးကိုေတာင္Ericကိုပဲသြားႀကိဳခိုင္းလိုက္ရၿပီးသူခ်စ္ရတဲ့သူဆီေတာင္မသြားလိုက္ရေခ်။

JaeHyunကေတာ့လာနိုးလာနိုးနဲ႕တစ္ေယာက္ေသာသူကိုေမွ်ာ္ေနေပမဲ့သူေမွ်ာ္ေနသူေရာက္မလာတာမို႔အနည္းငယ္ေတာ့ဝမ္းနည္းမိသည္။

JaeHyun's pov - ေအးေလသူလည္းသူ႕အလုပ္နဲ႕သူေတာ့ရႈပ္ေနမွာေပါ့

JuYeonတစ္ေယာက္ဟိုတယ္ကိစၥရယ္SangYeonရဲ႕ဆိုင္ခန္းအသစ္ေဆာက္ဖို႔ကိစၥရယ္ေၾကာင့္အလုပ္မ်ားေနတာနဲ႕သုံးရက္ရွိၿပီ။သူခ်စ္ရသူမ်က္ႏွာေလးကိုမျမင္ရတာ။

Ericနဲ႕BoMinေလးကေတာ့သြားျဖစ္ေပမဲ့သူကေတာ့အလုပ္မ်ား၍မသြားျဖစ္ေခ်။အလုပ္အားမွအတိုးေရာအရင္းပါေပါင္းတစ္ဝႀကီးသြားေငးပစ္မယ္ဟုသာေတြးထားသည္။
............

ဒီေန႕ညေနဆိုင္သိမ္းၿပီးေတာ့JaeHyunအိမ္ကိုျပန္လာလိုက္သည္။ဆိုင္ပါကူသိမ္းလိုက္သည္မို႔သူ႕အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကအနည္းငယ္ေနာက္က်သြားသည္။

သူေမွ်ာ္ေနရတဲ့သူကလည္းမေတြ႕ရတာသုံးရက္ေတာင္ေက်ာ္ၿပီမလို႔လြမ္းေနရသည္။Ericကေတာ့ေျပာရွာပါတယ္အလုပ္မ်ားေနလို႔တဲ့။

ေအးေပါ့ေလသူခ်စ္မိတဲ့သူကCEOတစ္ေယာက္မလား..ထိုေန႕ညေနကသူငိုေနတုန္းႏွစ္သိမ့္ေပးတုန္းကဆိုသူအရမ္းဝမ္းသာခဲ့ရတာ။

ခ်စ္ရသူရဲ႕ရင္ခြင္ဟာဘာနဲ႕မတူေအာင္ႏြေးေထြးလြန္းသည္ဟုသာေတြးမိသည္။သူအခြင့္အေရးထပ္ရနိုင္ေသးမယ္ဆိုရင္အဲ့ဒီ့ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲကိုတစ္ေခါက္ေလာက္ဝင္ဖက္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။

ဒါေပမဲ့ခုဟာကမ်က္ႏွာေတြ႕ဖို႔ေတာင္ခဲယဥ္းေနရတာမလား။JaeHyunလည္းအေတြးတို႔ကိုရပ္တန့္ကာအိမ္ကိုသာအျမန္ျပန္လာလိုက္သည္။

ဒါေပမဲ့သူခ်စ္ရတဲ့သူကသူ႕ကိုလိုက္ေစာင့္ၾကည့္ေပးတယ္ဆိုတာေတာ့JaeHyunတစ္ေယာက္မသိခဲ့ပါေလ။

____________________________________

Thanks for reading🌸