Chapter 7 (ZawGyi)

JuYeonဒီေန႕တစ္ေနကုန္မအားသည္မို႔ညေရာက္ေတာ့မွပဲJaeHyunေလးကိုအေဝးကေနေငးၾကည့္ရေတာ့တယ္။မျမင္ရတာသုံးရက္ေပမဲ့သူ႕အတြက္ကေတာ့သုံးႏွစ္လိုပင္။

တစ္ျခားသူေတြအပိုလုပ္တယ္လို႔ေျပာလည္းေျပာၾကပါေစ။တစ္ကယ္ခ်စ္ဖူးတဲ့သူမွပဲဒီခံစားခ်က္ကိုသိမွာမလို႔ေလ။

"ကဲဒီေလာက္ထိလိုက္ၾကည့္လိုက္ရေတာ့ေက်နပ္ၿပီလားHyung"

ေဘးမွEricကေခၚမွသာသတိျပန္ဝင္လာသည္။ဟုတ္သားပဲEricေကာပါလာတာေမ့ေနတာ။

အလုပ္ကအျပန္လာၾကည့္သည္မို႔Ericတင္သာမကBodyguardေတြပါေနာက္ကားႏွစ္စီးနဲ႕ပါလာသည္။

သူအေငးေကာင္းတုန္းမလို႔သူတို႔ကိုခနေမ့သြားတယ္ထင္ပ။​​ေအာ္....LeeJaeHyunကဒီလိုျဖစ္ေအာင္လည္းျပဳစားတတ္တာလား။

( အဲ့ထက္ကိုပိုဆိုးတယ္JuYeonေရ😅 )

JuYeonလည္းျပန္ေတာ့မလိုလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာJaeHyunအိမ္ထဲကိုဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့လူသုံးေယာက္ဝင္သြားတာကိုေတြ႕လိုက္တာမလို႔မျပန္ေသးဘဲဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
................

JaeHyunအိမ္ထဲေရာက္တာနဲ႕အိတ္ကိုခ်ၿပီးဆိုဖာေပၚမွာနားေနတုန္း႐ုတ္တစ္ရက္အိမ္တံခါးမွဘဲလ္တီးသံၾကားတာမလို႔သူထဖြင့္ေပးမိလိုက္သည္။

ၾကည့္လိုက္ေတာ့လူသုံးေယာက္။ဘယ္သူေတြမွန္းေတာ့သူသိပါတယ္။သူ႕အေဖေငြေခ်းခဲ့တဲ့သူဆီကလူေတြျဖစ္သည္။

ထိုလူသုံးေယာက္ကအိမ္ထဲကိုမဖိတ္ေခၚပါပဲနဲ႕ေရာက္ေနၾကသည္။

"ခင္ဗ်ားတို႔ဘာလာလုပ္တာလဲ"

"အဟက္....မင္းကမ်ားေမးရတယ္ရွိေသး အေႂကြးလာယူတာေပါ့"

"ဒီလအတြက္ကြၽန္​ေတာ္ေပးၿပီးၿပီေလ"

"ေအးအဲ့တာေၾကာင့္ေနာက္လအတြက္လာေတာင္းတာ"

"ဘာ...ခင္ဗ်ားတို႔မညစ္နဲ႕ေနာ္"

"ငါတို႔ကမညစ္ပါဘူး...အေႂကြးေလးလာေတာင္းတာပဲရွိတာ"

"ကြၽန္​ေတာ္မေပးန္ိုင္ဘူးေနာက္လစာကေနာက္လမွပဲေပးမွာမလို႔ဒီေန႕ေတာ့ျပန္လိုက္ပါေတာ့"

"ေနပါဦး....မင္းကိုေျပာျပဦးမယ္အေႂကြးကိုခုဆပ္ရင္မဆပ္ရင္မင္းအေဖေပးခဲ့တဲ့ကတိအတိုင္းငါတို႔ကလုပ္႐ုံပဲရွိမွာ"

"ဘာကတိလဲ"

"အေႂကြးမေပးနိုင္ရင္သူ႕သားကိုအေႂကြးအေနနဲ႕သိမ္းလို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ကတိ"

သူ႕ဆီကိုတစ္လွမ္းခ်င္းတိုးၿပီးေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္JaeHyunၾကက္သီးမ်ားပင္ထသြားသည္။

"ဒါမင္းအေဖကိုယ္တိုင္ကိုကေပးခဲ့တာေနာ္..အဲ့တာေၾကာင့္ခုခ်က္ခ်င္းက်န္တဲ့ပိုက္ဆံကိုေပးရင္ေပးမေပးလို႔ကေတာ့...."

ညစ္က်ယ္က်ယ္နဲ႕ၾကည့္လာတဲ့ထိုလူေၾကာင့္JaeHyunေၾကာက္လာမိသည္။သူ႕အေဖကဒီလိုကတိမ်ိဳးကိုေပးခဲ့တယ္လို႔သူမွမသိခဲ့တာ။ဒါေပမဲ့သူ႕မွာက်န္တဲ့ပိုက္ဆံကလည္းအေမ့ေဆး႐ုံစရိတ္ထဲေပးလိုက္ၿပီမို႔အေႂကြးဆပ္လို႔မရျဖစ္ေနသည္။

ထိုလူမွာထပ္တိုးရင္းတိုးရင္းနဲ႕JaeHyunပါးကိုလာကိုင္ေလသည္။

"အဟက္...မင္းေလးကေယာက်္ားေလးဆိုေပမဲ့ခ်စ္စရာေလးပဲ....စိတ္မပူပါနဲ႕မင္းကေယာက်္ားေလးဆိုေတာ့နစ္နာစရာမွမရွိတာ"

ေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္JaeHyunသူဘာကိုဆိုလိုမွန္းသေဘာေပါက္သြားသည္။အဲ့ေတာ့အတင္း႐ုန္းမယ္ႀကံေတာ့ထိုလူေတြကသူ႕ကိုဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ၾကသည္။

"ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကိုခုခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပး!!!"

JaeHyunရွိသမွ်အားနဲ႕အတင္း႐ုန္းေသာ္လည္းလူသုံးေယာက္အားနဲ႕ဝိုင္းခ်ဳပ္ၾကတာမလို႔ဘယ္လိုမွ႐ုန္းမရျဖစ္ေနသည္။

"မင္းေအာ္လည္းမထူးဘူး​ေနာ္"

ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းJaeHyunရဲ႕shirtကိုအားနဲ႕ဆြဲၿဖဲလိုက္တာေၾကာင့္ၾကယ္သီးေတြအကုန္ျပဳတ္သြားသည္။

သူ႕ရဲ႕ရင္ဘက္ကိုပြတ္ကာအရသာခံေနေသာထိုလူေၾကာင့္သူေၾကာက္ၿပီးငိုမိသည္။ေၾကာက္အားလန့္အားနဲ႕႐ုန္းၿပီးရိုက္လိုက္ေတာ့ထိုလူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုလွမ္းရိုက္မိသြားသည္။

ထိုအခါအဲ့ဒီ့လူကစိတ္တိုသြားၿပီးအမဲ​ျဖတ္ေတာ့မည့္မုဆိုးႏွယ္ၾကည့္ကာJaeHyunရဲ႕ပါးကိုျဖန္းခနဲရိုက္ခ်လိဳက္သည္။

"မင္းေလးကိုဒီထက္သက္ညွာေနလို႔မရေတာ့ဘူး"

ထိုလူကJaeHyunကိုလွဲခ်လိဳက္ၿပီးတက္ခြထားကာခါးမွခါးပတ္ကိုခြၽတ္ၿပီးJaeHyunကိုရိုက္ရန္ျပင္လိုက္သည္။

က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္မွာလည္းJaeHyunလက္နဲ႕ေျခေထာက္မ်ားကိုခ်ဳပ္ထားသည္။

"ျဖန္း!!!....ျဖန္း!!!!"

"အား!!!!!!!"

JaeHyunရဲ႕ရင္ဘက္ႏွင့္လက္ေမာင္းေနရာကိုခါးပတ္နဲ႕အသားကုန္လႊဲၿပီးရိုက္ခ်လိဳက္တာေၾကာင့္နာက်င္လြန္း၍ေအာ္မိသည္။

"ခုေတာ့နာရေကာင္းမွန္းသိၿပီေပါ့ ဟမ္Lee JaeHyun"

JaeHyunမွာနာလြန္း၍အသံပင္မထြက္ေတာ့ေခ်။ရိုက္ခံထားရသည့္ေနရာမွာအားျပင္းလြန္း၍နီရဲလာသည္။

ထိုလူမွာသူ႕ရဲ႕ေဘာင္းဘီကိုစတင္ၿပီးခြၽတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတာေၾကာင့္သူမရွိရွိတဲ့အားေလးနဲ႕႐ုန္းေပမဲ့အခ်ည္းႏွီးသာ။

ထိုလူမွာေတာ့လူစိတ္ကင္းမဲ့ေနၿပီးတဏာစိတ္အျပည့္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ဘာဆိုဘာမွမျမင္ေတာ့။

ထိုစဥ္.....

"ဒုန္း!!!!!"

အိမ္တံခါးကိုတြန္းၿပီးဝင္လာတဲ့လူႏွစ္ေယာက္။
.................

JuYeonအိမ္မျပန္ေသးဘဲဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေနတုန္းအိမ္ထဲမွJaeHyunရဲ႕ေအာ္သံကိုၾကားလိုက္တာေၾကာင့္Ericကိုေခၚကာအေျပးသြားမိသည္။

Bodyguardေတြကေတာ့ေနာက္ကေနလိုက္လာသည္။သူအိမ္ထဲလည္းဝင္လိုက္ေတာ့သူခ်စ္ရပါတယ္ဆိုတဲ့သူကိုဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့သူကအေပၚကေနတက္ခြထားၿပီးလက္မွာလည္းခါးပတ္ကိုကိုင္ထားေလသည္။ၿပီးေတာ့JaeHyunရဲ႕​ေဘာင္းဘီကိုပါအတင္းဆြဲခြၽတ္ေနသည္။

သူခ်စ္ရတဲ့JaeHyunေလးမွာလည္းဒဏ္ရာေတြထင္းေနတာကိုျမင္လိုက္ရေတာ့JaeHyunရဲ႕ေဒါသဟာမီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့မီးေတာက္ပမာႀကီးမားလာၿပီးJaeHyunေပၚမွထိုလူကိုေျပးၿပီးေဆာင့္ကန္လိုက္သည္။

"အား...."

Ericကလည္းအျမန္ေျပးၿပီးJaeHyunကိုဆြဲထူေပးလိုက္သည္။ေနာက္လူႏွစ္ေယာက္မွJuYeonကိုရိုက္မယ္လုပ္ေတာ့JuYeonရဲ႕လူေတြဝင္လာၿပီးထိုလူႏွစ္ေယာက္ကိုခ်ဳပ္လိုက္ၾကသည္။

JuYeonကေတာ့ေဒါသထြက္ေနသည့္အတြက္ဘာမွပင္မျမင္နိုင္ေတာ့ကာထိုလူကိုဆြဲၿပီးထိုးမိေနသည္။မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကိုထိုးၿပီးသြားေတာ့မေက်နပ္နိုင္ေသး၍ထိုလူ႕ရဲ႕ဗိုက္ကိုပါေဆာင့္ကန္ေနသည္။

ထိုလူကေတာ့နာက်င္လြန္း၍JuYeonကိုေတာင္းပန္ေနပါေသာ္လည္းမၾကား။အားရပါးရသာေဆာင့္ကန္ေနသည္။ထိုစဥ္JaeHyunဆီမွ....

"JuYeon shi...."

ေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနဲ႕သူနာမည္ကိုေခၚသည့္အသံကိုၾကားလိုက္ေတာ့JuYeonလွည့္ၾကည့္မိသည္။

သူရဲ႕JaeHyunေလး။သူသိပ္ခ်စ္ရပါတယ္ဆိုတဲ့JaeHyunေလးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာအရိုက္ခံထားရ၍နီရဲေနသည္ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့JuYeonရင္ဘက္ထဲဓားနဲ႕ထိုးလိုက္သလိုပင္နာက်င္ရသည္။

သူJaeHyunနားေလးကိုအေျပးေလးသြားလိုက္ၿပီးဆြဲဖက္လိုက္သည္။JaeHyunေလးကေတာ့ေၾကာက္လြန္းလို႔ထင္ပါရဲ႕တုန္​ေတာင္တုန္ေနရွာသည္။

JuYeonဖက္ထားတာကေနခြာလိုက္ၿပီးshirtအၿပဲေလးနဲ႕JaeHyunေပၚကိုသူ႕coatကိုခြၽတ္ကာၿခဳံေပးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့Ericကိုၾကည့္ၿပီး....

"အဲ့ေကာင္ေတြကိုေခၚလာခဲ့"

JuYeonကေတာ့ေျပာၿပီးတုန္ရီကာေၾကာက္ေနရွာတဲ့JaeHyunကိုယ္ေလးကိုအသာေလးမခ်ီလိုက္ၿပီးကားဆီကိုလာခဲ့လိုက္သည္။

"ကားတံခါးမဖြင့္ဘဲဘာလုပ္ေနတာလဲ!!!"

JuYeonမွေအာ္လိုက္ေတာ့သူ႕လူထဲကတစ္ေယာက္ကျပာျပာသလဲျဖင့္ကားတံခါးကိုလာဖြင့္ေပးသည္။

ထိုလူသုံးေယာက္ကိုေတာ့Bodyguardေတြရဲ႕ကားနဲ႕ေခၚလာလိုက္ၿပီးသူကေတာ့Ericကိုပဲကားေမာင္းခိုင္းကာJaeHyunကိုရင္ခြင္ထဲေပြ႕လ်က္ပင္ေခၚလာလိုက္သည္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့JaeHyunကိုမခ်ေပးေသးဘဲခ်ီလိုက္ပင္ဝင္လိုက္သည္။ဒါကိုBoMinေလးကျမင္ေတာ့

"Daddy...ဦးဦးေခ်ာေခ်ာဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"

"ဦးဦးေခ်ာေခ်ာကေနမေကာင္းလို႔တဲ့ဒါေၾကာင့္ဦးဦးနားရေအာင္လို႔DaddyေခၚလာတာသားသားကဦးဦးEricနဲ႕အိပ္လိုက္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"

JuYeonလည္းသူ႕အခန္းထဲကိုအျမန္ဝင္လိုက္ၿပီးJaeHyunေလးကိုသူ႕ကုတင္ေပၚမွာအသာေလးခ်လိဳက္သည္။

​ၿပီးေတာ္သူကိုယ္တိုင္ေတာင္အဝတ္အစားမလဲနိုင္ေသးဘဲJaeHyunကိုပဲအရင္လုပ္ေပးေနမိသည္။Shirtေလးကိုလဲေပးၿပီးေတာ့ေသြးထြက္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးကိုေဆးထည့္ေပးလိုက္သည္။

ဘယ္ေလာက္ေတာင္နာေနသည္မသိJaeHyunမွာလႈပ္ေတာင္မလႈပ္နိုင္ေခ်။ရင္ဘက္မွာလည္းနီရဲေနသည္မို႔JuYeonပိုလို႔ပင္စိတ္တိုေနမိသည္။

JaeHyunကိုမတရားႀကံဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ထိုလူရဲ႕ပုံကိုျမင္တိုင္းJuYeonခႏၱာကိုယ္ထဲမွေသြးေတြတစ္ပြက္တစ္ပြက္ဆူလာသည္အထိေဒါသျဖစ္မိသည္။

JaeHyunအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ေစာင္ေသခ်ာၿခဳံေပးခဲ့ၿပီးသူ႕အိမ္ရဲ႕ေျမေအာက္Hall wayထဲကိုလာလိုက္သည္။

အခန္းတံခါးကိုတြန္းၿပီးဝင္သြားလိုက္ေတာ့Ericလည္းရွိေနေလသည္။

"Hyungကြၽန္​ေတာ္စစ္ေမးၾကည့္တာသူတို႔ကTiger gangကလူေတြတဲ့...JaeHyun Hyungရဲ႕အေဖကTiger gangပိုင္တဲ့ေလာင္းကစားဝိုင္းမွာလာေဆာ့တာမနိုင္ေတာ့အေႂကြးေတြယူခဲ့တာတဲ့"

"သိၿပီ"

JuYeonလည္းထိုလူေတြထဲကမွJaeHyunကိုမတရားႀကံစည္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့လူဆီကိုတည့္တည့္သြားလိုက္ၿပီးထိုလူရဲ႕ေရွ႕မွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ပါလာတဲ့ဓားအခြၽန္ကိုထုတ္ၿပီးထိုလူရဲ႕ရင္ဘက္ကိုဓားနဲ႕ေထာက္ကာျဖည္းျဖည္းခ်င္းမႊန္းလိုက္သည္။ထိူလူကေတာ့နာက်င္လြန္းေအာ္ကာေတာင္းပန္ေလသည္။

"​ေတာင္း....ေတာင္း....ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြၽန္​ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပးပါ"

"အဟက္.....မင္းအဲ့စကားကိုငါပိုင္တဲ့လူကိုမထိခင္စဥ္းစားရမွာ"

"ကြၽန္​ေတာ္မသိခဲ့လို႔ပါ"

"သိတာေတြမသိတာေတြငါစိတ္မဝင္စားဘူးအဲ့ေလာက္ထိတဏာ႐ူးေနရင္လည္းတစ္ျခားေနရာသြားပါလားဘာလို႔ငါပိုင္တဲ့လူကိုမွမင္းအဲ့လိုလုပ္ရတာလဲ ဟမ္!!!"

ထိုလူမွာေဒါသထြက္ေနတဲ့JuYeonရဲ႕႐ုပ္ကိုၾကည့္မိ​ေတာ့အသက္ရႉပင္ရပ္ခ်င္သြားသည္။

"​ေတာ္ၿပီ...ေတာ္ၿပီအာ႐ုံလာစားတယ္မင္းက Ericငါ့ကိုေသနတ္ေပး"

EricမွJuYeonလက္ထဲေသနတ္ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ထိုလူမွာျပာျပာသလဲျဖင့္JuYeonေျခေထာက္ကိုဖက္ကာ​ေအာ္ဟစ္ငိုယိုၿပီးေတာင္းပန္ေတာ့သည္။

"မင္းငိုေနလည္းအလကားပဲငါ့ေသနတ္ကလူမေ႐ြးဘူး"

JuYeonႏွစ္ခါျပန္စဥ္းစားမေနဘဲထိုရဲ႕ေခါင္းတည့္တည့္ကိုခ်ိန္ၿပီးေသနတ္နဲ႕ပစ္လိုက္သည္။

"ဒိုင္း!!!!!!"

"က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့မင္းတို႔ပဲလက္စသတ္လိုက္ေတာ့"

Ericေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီးက်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုပါေသနတ္ျဖင့္ပစ္သတ္လိုက္သည္။ျမန္လြန္း၍ဟိုက​ေအာ္ခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္။
...............

JaeHyunအိပ္ေနရာမွ႐ုတ္တစ္ရက္နိုးလာသည္။နိုးလာေတာ့သူ႕အိမ္မဟုတ္သည္ကိုသတိထားမိ၍ထထိုင္လိုက္သည္။
​ၿပီး​ေတာ့သူအေၾကာက္မေျပေသးတာကလည္းပါေတာ့လန့္ၿပီးငိုေနမိျပန္သည္။

ထိုစဥ္အခန္းထဲသို႔ေရာက္လာသည့္JuYeon။

"JaeHyun shi...နာေနလို႔လားဟင္"

စိုးရိမ္တစ္ႀကီးနဲ႕သူ႕နားဝင္ထိုင္လိုက္သည့္JuYeon။

JaeHyunေခါင္းခါျပလိုက္သည္။

"ဒါဆိုဘာလို႔လဲ...ဘယ္ေနရာကဘာျဖစ္လို႔လဲ"

ေၾကာက္....ေၾကာက္တယ္"

အသံေသးေသးေလးျဖင့္ငိုကာေျပာလာသည့္JaeHyunေၾကာင့္JuYeonသူေတာင္မသိလိုက္ခင္ေလးမွာတင္JaeHyunကိုဖက္ထားမိသည္။

"မေၾကာက္ပါနဲ႕...အခုကြၽန္ေတာ္ရွိေနၿပီပဲမေၾကာက္နဲ႕ေနာ္"

ထိုအခါမွရင္ခြင္ထဲကေနေခါင္းအသာေလးၿငိမ့္ျပလာသည္။

"ဒါနဲ႕ကြၽန္​ေတာ္အခုဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ"

"ကြၽန္​ေတာ္အိမ္က ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲမွာေလ"

"JuYeon shiေခၚလာတာလား"

"အင္း....ဒါ​ေၾကာင့္ဘာမွစိတ္မပူဘဲJaeHyun shiကနားလိုက္​ေတာ့ေနာ္"

"အင္း"

ေနာက္ေတာ့JaeHyunေလးငိုရတာေမာသြားလို႔ထင္ပါရဲ႕JuYeonကိုဖက္လ်က္ပင္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

JuYeonက​ေတာ့ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားမွအသာေလးအိပ္ယာထက္လွဲေစၿပီးေစာင္ေသခ်ာျပန္ၿခဳံေပးခဲ့ကာသူကေတာ့Ericအခန္းထဲမွာသြားအိပ္လိုက္သည္။

Ericက​ေတာ့BoMinေလးနဲ႕အတူတူအိပ္သည္မို႔အဆင္ေျပပါသည္။အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္JuYeon...JaeHyunကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီးအိပ္ခ်င္တာဒါေပမဲ့JaeHyunကိုလည္းစိုးရိမ္ေသးသည္ေလ။

____________________________________

Thanks for reading🌸

Bạn đang đọc truyện trên: TruyenTop.Vip