ေနာက္ေန႕မနက္ေရာက္ေတာ့JaeHyunတစ္ဖန္ျပန္နိုးလာခဲ့သည္။ျပတင္းေပါက္ကေနထိုးေနတဲ့ေနရဲ႕အလင္းေရာင္ေၾကာင့္မ်က္လုံးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္ယူရသည္။

သူရဲ႕ညာဘက္လက္ကတစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ကိုင္ျခင္းကိုခံထားရတာသိေတာ့ေဘးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ကုတင္ေပၚကိုေမွာက္ကာသူ႕ရဲ႕လက္ကိုကိုင္ထားၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့JuYeon။

JaeHyun's pov - ေနပါဦးသူတစ္ညလုံးဒီလိုအိပ္ေနခဲ့တာလားဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး???

"JuYeon shi.....JuYeon shi....."

JaeHyunအသာေလးလႈပ္နိုးေတာ့မွနိုးလာတဲ့JuYeon။

"ဟင္....ေအာ္....JaeHyun shiနိုးၿပီလား"

"ဒါနဲ႕JuYeon shiကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးေအာက္မွာအိပ္ေနတာလဲ"

"အာ..ဒါက....."

Flash back......

မေန႕ညကJuYeon Ericအခန္းထဲမွာအိပ္ေပမဲ့သူ႕ရဲ႕ခ်စ္ရသူကိုစိတ္မခ်၍မအိပ္ေသးဘဲတစ္ေခါက္လာၾကည့္လိုက္သည္။

လာၾကည့္ေတာ့JaeHyunမွာေၾကာက္လြန္းလို႔အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေနလို႔ထင္ပါရဲ႕။JaeHyunအိပ္မက္ေယာင္ေနေလသည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္....ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပး...လႊတ္ေပးပါ"

JuYeon JaeHyunနားေလးကိုသြားလိုက္ၿပီးလႈပ္နိုးလိုက္သည္။ဒါေပမဲ့JaeHyunကေၾကာက္လြန္းလို႔ထင္ပါရဲ႕မနိုးေသးဘဲတုန္ေနေလသည္။

"JaeHyun shi...စိတ္ထိန္းပါဦး"

JaeHyunရဲ႕ကိုယ္ေလးကိုအသာေလးဆြဲမလိုက္ေတာ့သူ႕ကိုဖက္တြယ္လာတဲ့JaeHyun။

"ကြၽန္ေတာ့္ကိုကယ္ပါဦး.....သူတို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုရိုက္တယ္....."

ေျပာၿပီးေတာ့ထပ္ငိုလာျပန္တဲ့JaeHyunေၾကာင့္JuYeonပါမ်က္ရည္က်ရေတာ့သည္။ခ်စ္ရသူနာက်င္ေနတာျမင္ေတာ့သူ႕အတြက္တစ္ကယ့္ငရဲလိုပင္။

JaeHyunကိုအသာေလးေခ်ာ့ေပးေတာ့မွျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။JuYeonထပ္ၿပီးစိတ္မခ်တာနဲ႕သူဒီမွာပဲေစာင့္အိပ္ေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

ေဘးနားမွာအိပ္ေပးခ်င္ေပမဲ့သူ႕ကိုလည္းတစ္မ်ိဳးထင္မွာစိုးတာေၾကာင့္ကုတင္ေစာင္းမွာေမွာက္ၿပီးအိပ္လိုက္သည္။JaeHyunထပ္ၿပီးလန႔္ေနမွာစိုး၍လည္းလက္ကေလးကိုကိုင္ၿပီးအိပ္ေစလိုက္သည္။

Flash back end.....

JaeHyunေကတာ့JuYeonကိုအားနာလြန္း၍မ်က္ႏွာေတာင္မျပခ်င္ေတာ့။
JuYeonထဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့႐ုတ္တစ္ရက္ခါးေနရာမွနာလာသည္။

"အ!!"

"JuYeon shi ခါးနာလို႔လားဟင္"

ေအးေပါ့ေလ။သူတစ္ညလုံးဒီလိုအိပ္ထားရေတာ့နာေနရွာမွာပဲ။

"ရပါတယ္ကြၽန္ေတာ္က....JaeHyun shiေကာသက္သာရဲ႕လားဟင္"

"ဟုတ္ကဲ့သက္သာပါတယ္"

"ဒါဆိုထမယ္ေလမနက္စာစားရေအာင္"

JaeHyunေခါင္းအသာေလးၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။JuYeonထဖို႔ျပင္ေတာ့သတိထားမိသည္ကသူJaeHyunလက္ကိုအခုထက္ထိမလႊတ္ေပးရေသးဘူးဆိုတာပင္။

ထိုမွသာအျမန္လႊတ္လိုက္မိေတာ့JaeHyunလည္းရွက္သြားသည္ထင္။ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကအနည္းငယ္ရဲတက္လာေလသည္။
............

မနက္စာစားရန္JuYeonမွလာေခၚေတာ့JaeHyunလည္းJuYeonနဲ႕အတူDining roomထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။

"Morning Daddyနဲ႕ဦးဦးေခ်ာေခ်ာ"

"Morning သားေလး"

"ဒါနဲ႕ဦးဦးေခ်ာေခ်ာ...ေနေကာင္းသြားၿပီလား"

BoMinေလးကေျပာေျပာဆိုဆိုJaeHyunရဲ႕နဖူးေလးေပၚကိုလက္ေလးတင္ၿပီးေမးလိုက္သည္။

"ေနေကာင္းသြားပါၿပီ"

"အဲ့ဒါဆိုဦးဦးေခ်ာေခ်ာမနက္စာကိုDaddyနဲ႕ပဲစားလိုက္ေတာ့ေနာ္သားသားကဦးဦးEricနဲ႕စားၿပီးၿပီ"

"ဟုတ္ပါၿပီ"

"ဒါဆိုEric BoMinေလးကိုေသခ်ာလိုက္ပို႔လိုက္ဦးေနာ္"

JuYeonမွမွာေတာ့Ericေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီးBoMinကိုေခၚကာထြက္သြားလိုက္သည္။

"JuYeon shi....ကြၽန္ေတာ္ထပ္ၿပီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္မေန႕ညက ကြၽန္ေတာ့္ကိုကယ္ေပးခဲ့လို႔"

"ရပါတယ္မလိုပါဘူး....ဒါနဲ႕JaeHyunကိုကြၽန္ေတာ္ေတာင္းဆိုစရာတစ္ခုရွိတယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ"

"JaeHyunကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕ပဲလာေနလိုက္လို႔ရမလား"

"ဗ်ာ"

႐ုတ္တစ္ရက္ႀကီးေျပာခ်လိဳက္တဲ့JuYeonစကားေၾကာင့္JaeHyunအနည္းငယ္အံ့အားသင့္သြားသည္။

"မေန႕ညကကိစၥေတြျဖစ္ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္JaeHyunကိုဘယ္လိုမွစိတ္မခ်နိဳင္ေတာ့ဘူးဒါေၾကာင့္ဒီမွာပဲလာေနေပးပါလား"

"ဟိုဒါက..ကြၽန္ေတာ္အားနာမိလိမ့္မယ္"

"အားနာစရာမလိုပါဘူး.....BoMinနဲ႕Ericလည္းJaeHyunသာလာေနရင္ေပ်ာ္မွာပဲ....သန္ဘက္ခါက်ရင္ကြၽန္ေတာ္ကေနဒါကိုအလုပ္ကိစၥနဲ႕ခရီးသြားရမွာသုံးရက္ေလာက္ၾကာမယ္Ericကိုလည္းေခၚသြားမွာဆိုေတာ့BoMinေလးကိုထိန္းေပးမယ့္လူမရွိဘူးျဖစ္ေနတာ...အဲ့တာJaeHyunကပဲလာေနၿပီးထိန္းေပးလို႔မရဘူးလား"

"ကြၽန္​ေတာ့္အလုပ္က..."

"SangYeon Hyungကိုကြၽန္ေတာ္ေျပာေပးပါ့မယ္BoMinေလးကိုေက်ာင္းပို႔ေပးၿပီးမွအလုပ္ကိုသြားလည္းရတာပဲ"

JaeHyunအမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္သူမေန႕ညကကိစၥျဖစ္ၿပီးသြားေတာ့ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားသည္။အခုJuYeonေျပာသလိုပဲလုပ္ရင္ေကာင္းမလားဟုသာေတြးေနမိသည္။

JuYeon's pov - ကြၽန္ေတာ္Jaeကိုစိတ္မခ်လိဳ႕ဒီလိုလာေနခိုင္းမိတာကြၽန္ေတာ္ေလာဘမ်ားႀကီးသြားသလား။

JaeHyunလည္းအတန္ၾကာစဥ္းစားၿပီးသြားေတာ့သူဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်လိဳက္သည္။

"JuYeon shiကြၽန္​ေတာ္လာေနပါ့မယ္"

လိုခ်င္ေနတဲ့အေျဖကိုရလိုက္သည္မို႔JuYeonမ်က္ႏွာမွာခ်က္ခ်င္းအၿပဳံးပန္းေတြေဝသြားသည္။

"ေကာင္းပါၿပီဒါဆိုညေနအလုပ္ျပန္မွကြၽန္ေတာ္နဲ႕အတူအထုပ္ေတြဝင္ယူတာေပါ့အခုေတာ့ကြၽန္ေတာ္ပဲအလုပ္ကိုလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

JaeHyun's pov - ငါJuYeonရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုေန႕တိုင္းေငးၾကည့္ခ်င္လို႔လက္ခံမိတာေလာဘႀကီးရာမေရာက္ပါဘူးေနာ္။မပိုင္ဆိုင္ရရင္​ေတာင္ဒီေလာက္ေလာဘေလးကတက္ခြင့္ရွိတယ္မလား။
...................

JuYeonလည္းJaeHyunကိုဆိုင္ထိလိုက္ပို႔ေပးၿပီးSangYeonက္ိုပါအကုန္လုံးေျပာျပလိုက္သည္။

"ယုတ္မာလိုက္တဲ့ေကာင္ေတြကြာ"

"အဲ့တာေျပာတာHyungေရ..."

"ေအးမင္းအဲ့လိုလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုလည္းရပါတယ္BoMinေလးကိုမူႀကိဳပို႔ေပးၿပီးမွဆိုင္လာလည္းဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"

"ဒါဆိုလည္းေက်းဇူးပါHyung"

"အင္း"
.............

ဒီလိုနဲ႕အဲ့ေန႕ကစၿပီးJaeHyunဟာJuYeonရဲ႕အိမ္မွာပဲလာေနေတာ့တာေပါ့။BoMinနဲ႕Ericဆိုေပ်ာ္လြန္းလို႔ထေတာင္ခုန္ၾကသည္။

ေနာက္တစ္ေန႕ေရာက္ေတာ့JuYeonကအလုပ္ကိစၥနဲ႕ကေနဒါသြားရမွာမလို႔အိမ္မွာJaeHyunရယ္BoMinေလးရယ္ပဲက်န္ခဲ့သည္။

အခုလည္းBoMinေလးကိုမူႀကိဳမပို႔ခင္မနက္စာေကြၽးေနသည္။အိမ္အကူအန္တီႀကီးေတြကလည္းစိတ္ထားေကာင္းတဲ့JaeHyunေလးကိုခင္ၾကသည္။JaeHyunကBoMinေလးကိုေက်ာင္းပို႔ၿပီးတာနဲ႕အလုပ္သြားသည္။Ommaဆီကိုလည္းသြားျဖစ္သည္။

BoMinေလးကေတာ့JaeHyunေျပာင္းလာမွပဲထမင္းေကြၽးလည္းJaeHyunမွေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲတာဆိုလည္းJaeHyunမွေက်ာင္းလိုက္ပို႔လည္းJaeHyunမွအကုန္လုံးကိုJaeHyunလုပ္ေပးမွသာႀကိဳက္သည္။

ေနာက္ၿပီးBoMinေလးကစကားနားေထာင္ၿပီးလိမၼာတဲ့ကေလးေလးျဖစ္တာေၾကာင့္JaeHyunေျပာစကားလည္းနားေထာင္ၿပီးဆိုးတာမ်ိဳးလည္းမရွိေပ။ပိုၿပီးေတာင္လိမၼာလာသည္ဟုေျပာလို႔ရသည္။
...........

"အန္တီကြၽန္​ေတာ့္ကိုေပး...ကြၽန္ေတာ္ပဲေရဆက္ေလာင္းလိုက္မယ္"

အိမ္ေရွ႕ကပန္းၿခံမွာအိမ္အကုအန္တီႀကီးတစ္​ေယာက္ေရေလာင္းေနတာျမင္ေတာ့JaeHyunသြားကူေပးမိသည္။

"ရပါတယ္အကိုေလးကနားလိုက္ဦးေလ"

"မလိုပါဘူးဒါကဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းတာမလို႔လဲ"

"ဒါဆိုအကိုေလးပဲဆက္ေလာင္းလိုက္ပါဦးအန္တီမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာမၿပီးေသးတာေတြသြားလုပ္လိုက္ဦးမယ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

JaeHyunဒီေန႕ပိတ္ရက္ျဖစ္တာမလို႔BoMinေလးကိုေန႕လည္စာေကြၽးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မွေအာက္ထပ္ကိုခနဆင္းလာရင္းနဲ႕အပင္ေလးေတြကိုေရေလာင္းေနလိုက္သည္။

သူအပင္ေရေလာင္းရင္းနဲ႕ေတြးမိသည္ကJuYeonကိုပင္။မေတြ႕ရတာတစ္ပတ္နီးနီးေလာက္ရွိေတာ့မယ္။အိမ္မွာလာေနလို႔ေန႕တိုင္းမ်က္ႏွာေလးကိုေတြ႕ရမယ္ထင္ေနတာ။

အခုေတာ့အဲ့လိုမဟုတ္။လြမ္းေနရသည္။ေအာ္...ခ်စ္မိရင္လည္းေနာက္ဆက္တြဲေတြကမလြယ္ပါလားေနာ္။သူေတြးမိသည္။သူဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကJuYeonကိုစခ်စ္မိသြားတာလဲဆိုတာစဥ္းစားမရေခ်။

သူဟန္ျမစ္မွာငိုေနတုန္းကလည္းအနားကိုေရာက္လာၿပီးႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့သည္။သူလူတစ္ေယာက္ဆီမွာအနိုင္က်င့္ခံေနရတုန္းကလည္းJuYeonပဲလာကယ္ေပးခဲ့သည္။

သူအဲ့တုန္းကဆိုဝမ္းသာတာဘာနဲ႕မွႏွိုင္းမရေပ။သူJuYeonကိုအားကိုးမိသည္။ငယ္ငယ္ကတည္းက ကိုယ့္အားကိုကိုးလာခဲ့ေပမဲ့အခုလိုမ်ိဳးခ်စ္မိျပန္ေတာ့လည္းသူအားကိုးခ်င္မိသည္။

လူပဲဟာ။အၿမဲတမ္းသန္မာေနတာမွမဟုတ္ဘဲ။တစ္ခါတစ္ေလေလးေတာ့အားကိုးရွာခ်င္တယ္ေလ။သူ႕ကိုJuYeonဖက္ထားေပးတုန္းကဆိုဘာနဲ႕မွမတူတဲ့ႏြေးေထြးမႈကိုသူရသည္။သူေပ်ာ္မိသည္။ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ကံၾကမၼာကိုေက်းဇူးတင္မိပါသည္။

Lee JuYeonဆိုတဲ့သူနဲ႕ေတြ႕ဆုံခြင့္ျပဳလို႔ေလ။ဒါေပမဲ့ခုေတာ့သူလြမ္းေနရပါသည္။အပင္ေလးေတြကိုေရေလာင္းရင္းခ်စ္ရသူကိုလြမ္းေနရတာကဗ်ာေတာ့မဆန္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့JaeHyunရဲ႕ပါးျပင္ထက္ကိုစီးက်လာတဲ့စိုစြတ္မႉတစ္ခု။

သူသတိထားမိေတာ့မွသူငိုေနမိတာပဲ။သူလြမ္းလြန္းလို႔သူငိုေနမိတယ္။Lee JaeHyun႐ူးမ်ားသြားသလား။ျမန္ျမန္ျပန္လာပါေတာ့Lee JuYeonေရ။
____________________________________

Thanks for reading🌸