Sahranın Ağzından
O geliyor. Ne yapsam ne yapsam deli ayağına mı yatayim? Yok onu hep yapıyorum. Siyah saçlar,mavi gözle hele o dudaklar öpesim geliyor. Artik o benim doktorum. Benim doktorum. Eskisi ne oldu bilmiyorum.
-Bu gün nasılız?
-Öpüşek mi?
-Ha?
-İyiyim doktor .
Bildiğim kadarıyla seven kişi öpüyor. Ama nasıl bilmiyorum. Zaten oda olmadı.
-Evet şimdi size güzel haberlerim var. Belki ailenin yanına gidebilirsin.
Ama bu olamaz. Ben bu çocuktan ayrılamam onsuz yapamam. Karnımdaki bir şeylere sebeb ve bu hoş şeyden vazgeçmek istemiyorum yapamam.
-Peki.
Onlarca kelimelerimi yiyen sadece bir peki.
-Şimdi sana bir kaç soru soracağım. Ayrıca deden ve baban seni dışarda bekliyor.
Annem olmadan bekliyorlar beni. Neden beni bırakıp gitti? Neden bensiz gitti? Neden geri gelmedi? Gòzlerimdeki bilmediğim sıvı vardı. Kalbim her acıdığında ortaya cıkıyor. Ve beni bitiriyor.
Teoman mavi kuş ile küçük kız var dinleyin. 
Metenin Ağzından
Sıradaki hastama baktım. Sahra Sargılı vardı. Karmaşık yapıya sahipti. Onu çözmek çok zor olacak. En deli hastam. Telefonum çalmasıyla hayellerimden koptum. Arayan karım bade.
-Aşkıııım.
-Efendim. Ama iş saatimde arama dedim.
-Sana bir şey diyeceğim.
Dıd Dıd Dıd
Telefon kapandı neyse sonra ararım. Odama doğru yürümeye başladım. Sahra bana bakıyordu.
Masama geçtim. Konuşmaya başladım.
-Bu gün nasılsınız?
-Öpüşek mi?
-Ha?
Aslında dediğini duymuştum. O son umut olmak istemiyordum. O son umut ben olamazdım.
-İyim doktor
-Evet şimdi size güzel haberlerim var. Belki ailenin yanına gidebilirsin.
Sustu sevinmesi gerekirdi ama sustu.
-Peki.
Sadece bir peki üstünde durmamam lazım. Kapılamam ona,bu büyük hatalara sebeb olur. Benim bir karım var yeni evli olsam bile bir ailem var.
-Şimdi sana bir kaç soru soracağım. Ayrıca deden ve baban seni dışarda bekliyor.
Yine susuyordu. Dudakları sûkunetlemişti. Aslında o bir deli değildi. Aslında fazla zekiydi. Anlattıkları bölük pörçük. Ama anladığım kadarıyla zordu. Gözleri doldu.
Yazarın Ağzından
Sahranın geçmişi gizemliydi. Kimseye anlatmadığı,anlatamadığı onca şey vardı. Ama o sustu,sustu,sustu.  Onu yıllardır izlemelerine dayanamadı. Ama sabretmesi lazîm. Yokasa herşey ölümle sonlanırdı. Yutkundu. Mete ona bakıyor gözlemliyordu. Hareketlerini, tavırlarını. Sahra derin bir nefes aldı.
-Doktor bey sorularınızı sorun hadi evime gitmek istiyorum.
Mete şaşırmıştı. Bağırıp ortalığı yıkmasını bekliyordu. Ama bu olmamıştı. Sakindi hemde çok. Hemen deftere bir şeyler yazdı. Ve sormaya başladı.
-Şimdi ailenin yanına gideceksin nasıl hisediyorsun?
-Mutlu.(Ve acı bir gülümseme bir o kadarda sahte.)
Aslında doktordan ayrılma korkusu vardı.
-Tamam peki. Sen bi okula gidecek olursan ne hisedersin.
Bir an gülümsedi. Ama bu sefer mutlu oldu.
-Hayali bile güzel.
-Gideceksin.
Sahra bunları duyar duymaz doktorun boynuna sarıldı. Kalpler küt küt atıyordu. Resmen senkoneze oldular. Mete sarlmadı,sarılamazdı. Evliydi. Zorla bir evlilik vardı. Ama evliydi. Kalbindeki kişi olmasada yaşarım dedi ama bu yalanı o bile inanmadı. Sahra yerinece geçti. Siyah saçlarınını savurdu. Doktorla bir an göz göze geldi. Ama çevirmeyi tercih etti o mavi gözlerini doktor. Etrafa hüzün yayıldı. Bir kapı sesi duyuldu. Dağılmıştı hüzün kokan aşklar. Murat girmişti odata. Sahranın babası.
-Gidebilir miyiz mete?
-Evet çıkış işlemleride bitti.
Murat kızın elini tuttu kaybolmasın diye ve çıkmadan önce sahra meteye baktı öyle yaralı yaralı.
Sahranın ağzından
Sonunda eve geldim. Çok guzeldi resmen bir şato. Babamla hiç konuşmadan geldim. Yoruldum hemde çok. Ve şu okul meselesi. Merak esiyorum. Acaba gider miyim gitmez miyim? Düşüncelerimi karnımdaki sesler bozdu. Açım aç. Aşağı inip mutfağa girdim. Dolaptan bir sürü yiyecek var. Acaba ne yesem. Fark ettimde bu gün aşırı nörmelim. Belki yılların tedavisi etki etti. Kimbilir. Dolaptan kahvaltılık çıkardım. Akşam akşam kahvaltı yapıcam. Çok zekiyim be. Kendime kocaman sandiviç yaptim. Yanına bir şeyler katacak ken bardak elimden kaydı. Hay aksi. Kimse duymasın diye dua ederken bir yandan yerdeki kırıkları toplamaya çalıştım. Elim ayağım titremeye başladı ve kanıyordu. Ayağım kayıp kırık camlara düştüm. Attığım çığlık dışardan duyulacak kadar şidetli. Canım o kadar acıyo ki ne yapacağımı bilmiyorum. Birisi geldi. Kim bilmiyorum. Ellerimde bi sürü kan var. Ve gözlerim onları görmeye dayanamadı. Bütün vucudum uyuştu.

Eeeeeeeevet okuyun beğenin ve yorum yapin inş daha çok okuyuyanım olur amin.
Neyse hepiniz seviyorum. Hatalarım varsa özür dilerim.