Selena's POV

“Selena! Come back here!! Selena!!” As usual. My mom is on her tantrums. How many times do I have to tell her that I can manage myself?! Of course kung yung ibang sunod-sunuran na anak yan playing the "good daughter" never gagawin na mag walk out in front of their parents but i'm different.

I'm Selena Pae Samaniego. Maganda, mayaman. Name it, it's on me.

“Selena! Pag hindi ka bumalik dito swear, you’ll be grounded for the rest of your life!” But that words makes me stop. Shit.

"My god, Selena! Don't you dare walk out like that again! Napaka-stubborn mo! I suppose you're old enough to know all your limitations at lahat ng bagay na gagawin mo! Nalaman ko na halos umaga ka ng umuwi yesterday! Where have you been?!" Galit na tanong ni mom sakin. Pag sinabi ko ba sa kanya, will she stop? Maybe not. 

“That's right. Sayo na mismo nanggaling mom, i'm old enough. Nasa bar lang ako kahapon." I answer her in my most deadpan look. Seriously, nakakasawa yung ganito. They're rulling my life. Not because anak nila ko, kailangan na nila kong pasunurin sa lahat. Cause no, I will not going to follow everything they want cause i'm going to do what I want and what I think I deserve!

“Shut up. Ang sakit mo sa ulo. Pasalamat ka at wala dito ang daddy mo.”

“Yeah right. Thanks. Whatever.”

“Goodness Selena! Ewan ko na sayo! Kaya naman, I’ve made up my mind, you’ll be staying at the Philippines. Dun ka na mag-aaral!” Literal na napa-nganga ako sa sinabi niya. She just can't say that as if it's nothing! She can't do that, no!

“Seriously mom?! Ayoko! Ayoko dun. Mom naman!! Quit joking.” Is she for real? Damn.

 “I’m not joking Selena. You’ll be staying there. Dun ka na mag-aaral.”

“But mo—“

“No buts, dear. It’s final. Pack your things. You’ll be having your flight the day after tomorrow.” Shit, shit. She’s impossible! Paano na yung social life ko?! Nandito sa Cali ang buhay ko. Nandito lahat ng gusto ko and hell no this is not happening!!

I go to my room and call dad. Siya na lang ang pag-asa ko to stop mom kung ano man ang binabalak niya.

Calling Dad..

"Hello sweety, something wrong?"

“Very very wrong dad! Mom wants me to go back at the Philippines. Dad, please tell him that I won’t. Please, dad.” I know I sounded so desperate but i've got no choice! 

"Sorry sweety, but wala na kong magagawa dun. Alam mo nman ang mommy mo." I knew it. She loves mom to the point na hindi niya kayang pigilan yun. He loves my mom, and there's no doubt to that. He spoils my mom as if he's willing to give up everything just to make her happy.. He can do that. I know, he can..

“Pero dad naman! Sige na pilitin mo si Mommy! Daddy naman eh!”

"Such a stubborn lady. I think it’ll be better for you, Pae." And when he call me with my second name, I know i'm left with no choice but to follow my mom.

“No. Dad naman! Ayoko dun.” I still have the nerves na tumutol when in fact, I know sa sarili ko na wala na kong magagawa.

"Pae, it’s for you. Trust us. Para sayo din yan. For you to learn your lesson. Okay? Sige na. I have to go." He says then ended the call. 

And that's it Selena.. Prepare yourself cause starting today, your life will be different.. Completely, different..

****

PHILIPPINES.

I'm here at the philippines and yeah, there's no turning back now. Pero hindi pa rin mag sink-in sakin na dito na talaga ako titira at mag-aaral. Hindi ko maisip na mararanasan ko 'to! Mom is going to control my life. I know, planado niya na ang lahat ng 'to. She wants me to learn something and I hate her for that. Ni hindi man lang niya ko binilhan ng condo kahit kotse man lang. Para saan pa ang napakadami naming pera kung ganito rin naman ang mararanasan ko? Para saan ba ang pagiging Samaniego ko kung ganito lang naman pala ang bagsak ko? Goodness, hindi ko na-imagine na magiging ganito ako! Fuck!

Look now, hindi ko alam kung san ako pupunta. Ni wala akong alam sa mga lugar dito. Kung meron, kokonti lang at nakalimutan ko na yung iba. My mom is great. Really great. How can my own dearest mother take this?! Paano niya nagawa sakin 'to?! I mean, hindi ba niya naisip na baka mapaano ako?! What kind of mother is she?! Ugh!

Clyde's POV

“Ma! Ayoko nga tumira dito.”

"Tigilan mo kong bata ka! If you're not going to live here then when?! Sa kalsada?! Tigilan mo ko!"

"Ma naman, malaki na ko! I can manage myself. I'll look for a place na convenient. Ang layo ng bahay natin sa University! Hassle sa kagwapuhan at drop dead gorgeous kong katawan!" Totoo naman. Sayang ang genes ko pag ganon.

“I’ll buy you a condo or kung ayaw mo magpapagawa ako ng bahay katabi niyang University mo na yan or ipapalipat ko yang University na yan dito mismo sa tabi ng bahay natin!" Seryoso niyang sabi. Kahit kailan talaga 'tong si mama, akala mo. Nako.

“Wag na ma. Ayoko nun. Ako na bahala sa sarili ko. Basta ba.. yung credit card ko ha?”

“Kuya ang arte mo naman! Ikaw na nga ang ibibli ng condo. Mama, ako na lang ang ibili mo!" Hirit pa ni Nia. Bunso kong kapatid. Syempre kasama yan sa drop dead gorgeous family. 

“Wag ka ngang epal. Sige na ma. Alis na ko.”

“Pasaway na bata. Osige. Mag-ingat ka. Tawagan mo din si papa mo!”

“I will. Sige na. Hoy Nia, magpaka-bait ka! Wag asa ng asa sa katulong!"

“Whatever kuya. Chupi na nga!” Umalis na rin ako habang dala ko yung Z3 ko. Syempre dahil gwapo ako, dapat may drop dead gorgeous din akong kotse. Kailangan ko pang maghanap ng matitirhan na convenient sa isang gwapong kagaya ko. Mahirap ma-hassle ang mga gwapo.

Selena's POV

Nandito lang ako sa isang mall na nakita ko. Hindi ko talaga alam kung baket nagkakaganito ang buhay ko. Nakakainis, nakakaasar, nakakabadtrip! Lahat na! Pasalamat na lang talaga ako at maganda ako. Lakad lang naman ako ng lakad hanggang may isang tangang mapangahas na uulitin ko isa siyang tanga!!

“SHIT." Hindi ko napigilan ang sarili ko na mapamura dahil sa hampaslupang lalake na tatanga-tanga kaya naman natapon ang iniinom niyang frappe sa white shirt ko. 

“Sorry, miss..”

“Sorry?! May magagawa ba yang sorry mo? Bwisit!”

“Nag sorry na nga eh. Sungit." Pabulong niyang sabi pero hindi ko alam kung bulong ba talaga yon o pinasadya niyang iparinig sakin. Hindi naman ako mag susungit kung hindi siya tatanga-tanga diba? Tanga pala siya eh.

 "IKAW PA ANG MAY BALAK MAGALIT--"

 Wtf.

“H-how d-dare you! Why did you kissed me?!” At talaga namang ramdam kong namumula na ko sa sobrang inis. He's a stranger for pete's sake and he kissed me as if it's nothing! Alam kong hindi na dapat ako pa-demure dahil hindi ko naman siya first kiss pero kahit na! Paano kung may sakit pala siya at mahawa ako?! Isa pa baka mahawaan ako ng virus niyang katangahan!

“Sexy't maganda, mataray naman. You're too loud that's why I kissed you." Walang kaabog-abog na sabi niya na parang wala lang talaga sa kanya. Ang kapal ng mukha. Sobrang kapal na gusto kong ihampas sa mukha niya 'tong buong mall!

“Bastos! Ang kapal ng mukha—“

“Red.”

“ANO?! ANONG PINAGSASABI MO DIYAN?!" Inis kong tanong sa kanya. 

“Red. Your bra is red. Isa pa, ba't ka ba nasigaw? Dahil hinalikan kita? Dapat nga mag thank you ka pa kasi isang drop dead gorgeous ang humalik sayo! Tss." Kapal mukha niyang litanya sa harap ko pero napansin ko yung tingin niya. Hindi siya nakatingin sa mukha ko kung hindi sa dibdib ko. Tsaka ko lang naalala na natapunan nga pala niya ko ng frappe at puti ang shirt ko kaya naman nakikita niya na yung kulay ng bra ko at manyak na'to hindi man lang natinag! 

“Wag mo ngang tignan!!” Sabay takip ko ng dalawa kong kamay sa dibdib ko. Bwisit na araw na'to! Baket inaabot ako ng kamalasan?! Yan ba ang kapalit ng pagiging mayaman at maganda ko?!

“Tss. Di ko tinitignan. Nakikita lang talaga." At talaga namang nakuha pa niyang sabihin yun. Hambog na lalake 'to! Nakaka-stress ng kagandahan!

“Gago! Pervert!" Sigaw ko sa kanya at iniwan na siya. Nasasayang ang oras ko sa kanya at ano kamo ang tawag niya sa sarili niya? Drop dead gorgeous?! Ang kapal talaga ng balat! Napaka-kapal!